Fâş eyleyüben sinedeki âteş-i aşkı

Ey eşk Mesihînün ocağına su koyma

 

Bir büseni alınca gelür cânum agzuma

Bir tırün irişince gönülden neler geçer

 

Elde mey tutduguma ta'n itme ey zâhid sakın

Kim olur kendü elinde her kişinün hürmeti

 

Sür sem müjemi n'ola itüfi izine sensüz

Gülzâr-ı cihan içre gül olmaz çu dikensüz

 

Içdügince kızarur ol sanem-i sımın-ber

Meydürür dirler ise n'ola kişinün miheki

 

Var ey tamâm dirilen âdem ko da'vâyı

Eksüklügi gerek kişinün k'ol tamâm ola