Gönlüme bir câm sundı sâkî-i bezm-i elest

 Nice yıllardur yatur meyhâne-yi vahdetde mest

 

Mest olup meyhânede hâk üzre yatsan gam degül

Himmeti ‘âlî gerek insânun ey dil gönli pest

 

 Fasl-ı tâbistân gelüp irdi o günler kim ola

 Ehl-i diller mey-perest ü ehl-i zühd âteş-perest

 

 

 Yâr bezminden ayak çekmem olursa gam degül

 Seng-i ta‘nından rakîbün şîşe-i hâtır şikest

 

 Rûhiyâ olduk giriftâr-ı kemend-i zülf-i yâr

 Gayr seyr-i bâğ ider biz künc-i gamda pây-best

 

GÜNÜMÜZ TÜRKÇESİ 

1. Elest meclisinin sâkîsi gönlüme öyle bir kadeh sundu ki (gönlüm) nice yıllardan beri birlik meyhanesinde sarhoş yatmaktadır.
2. Ey gönül! Sarhoş olup meyhanede toprak üzerinde yatsan dert değil. (Nitekim) İnsanın himmetinin yüce olması gönlünün alçak olması gerekir.
3. Yaz mevsimi gelip gönül ehli kimselerin şarap düşkünü olduğu ve takva ehlinin ateşperest olduğu o günler geldi.
4. Sevgilinin meclisinden ayak çekmem. Rakibin ayıplama taşından gönül şişesi kırılsa da dert değil.
5. Ey Rûhî! Sevgilinin saçının kemedine tutulduk. Başkaları bağda bahçede dolaşır, biz gam köşesinde ayağı bağlıyız.

http://acikerisim.artuklu.edu.tr/xmlui/bitstream/handle/20.500.12514/256/1%20-%20Eski%20T%C3%BCrk%20

  Bağdatlı Ruhi Hayatı ve Edebi Kişiliği 17.yy

  Bağdatlı Ruhi Divanı ve Edebi Yönü