Mef’ ûlü fâ’ ilâtü mefâ’ îlü fâ’ ilün
Gerdûn-ı dûna ‘ âkil iseñ kılma i’ timâd
Dönsün piyâle Devr-i Kamerden budur murâd
Sâkî şarâb rûşen imiş çün revân-ı Cem
Câm-ı sabûhı güldürelüm k’ola rûhı şâd
Sûfî safâ-yı câm ile dilden keder gider
Rindân-ı sîne-sâf ile gel eyleme ‘ inâd
Lâyık budur ki biz kılavuz cürme i’ tirâf
Vâbeste-i ‘ inâyetidür mebde’ü me’ âd
Fikr-i me’âl ü zikr-i me’ âd eylemez gibi
Ol sûret-i salâha giren mebde’-i fesâd
Bâkî kifâyet eyler işâret efendüñe
Mahlas yerine yazdurasın ahlasu’l-’ ibâd