Gönül Redifli Nazire
 
Düşeli ışkuna ey ruhları bed-rây gönül
Oldı zülfün gibi âşüfte bu bed-rây gönül
Nice kim hâ didüm eslemeyüp hây gönül
Eyledi cümle cihâna beni rüsvây gönül
Gönül ey vây gönül vây gönül ey vây gönül
 
Geh deler hasretüne yüregümi şâne gibi
Geh yanar şem‘-i ruhun şavkına pervâne gibi
Geh virür ârı yile âşık-ı dîvâne gibi
Geh döker gözlerümün yaşını dürdâne gibi
Gönül ey vây gönül vây gönül ey vây gönül
 
Hem-nefes olmaga sen hüsrev-i şîrîn-leb ile
Virmişem ârı yile nâm u nişânıyla bile
Dile düşmiş yalunuz ben degülüm ilden ile
Dil elinden niceler düşdi benüm gibi dile
Gönül ey vây gönül vây gönül ey vây gönül
 
Tîr-i kaddümi kemân ideli ol hûr-nijâd
Şast-ı gamdan dil-i sevdâ-zede bula idi şâd
Dir idüm k’eyleyeyüm ben dahı dilberleri yâd
Dil elinden kime feryâd ideyin kim kıla dâd
Gönül ey vây gönül vây gönül ey vây gönül
 
(İpekten 1974: 251-252)