Gördüm ki bu tâb ile ruh-ı yâra bakılmaz

Bildüm ki yakînem alev-i nâra bakılmaz

 

Hûbâna ser-i leşker o sultân-ı cihânum

Gel terk-i edeb eyleme hünkâra bakılmaz

 

İşretde mey-i nâb ile gül-gûnedür ol ruh

Gözler kamaşur şimdi o ruhsâra bakılmaz

 

Destinde harâmî gibi bir hançer-i zer var

Geç râh-ı kazâdan ki sitem-kâra bakılmaz

 

Allâha niyâz eyle Nahîfî ide ihsân

Kalursa yine böyle bu nâ-çâra bakılmaz

 

(Aypay, İrfan (hzl.)(1992). Nahifi Süleyman Efendi: Hayatı, Eserleri, Edebi Kişiliği ve Divanının Tenkitli Metni . Doktora Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi. 230.)