Nefes
Gözlerin kör olsun ey kanlu Yezid
Bu meydanda ne var Ali’den gayrı
Oniki imamın kapısın açan
İmamlar değildir Ali’den gayrı
Güvercin donuyla Urum’a uçan
İmamlar evinin kapısın açan
Cümle evliyalar üstünden geçen
Var mıdır hiçbir er Ali’den gayrı
Sofî Abdal erkânını yürüden
Aynı cemde sevdiklerin sürüden
Nişter Selman kırk vücudu bir eden
Var mıdır hiçbir el Ali’den gayrı
Muhammed Mirac’ın yoluna girdi
Bu sır gayet sır içinde sır idi
Şir donunun hatem mührünü verdi
Bu sırrı kim eder Ali’den gayrı
Cümle evliyalar imamlar bunda
İkrâr alan kimse düşer mi derde
Yek nefesle durman meydan-ı erde
Kimdir baba rehber Ali’den gayrı
Her kimin çırağın yaksa Hak yakar
Rızaya baş koyup teslimin takar
Aslımız oniki imama çıkar
Babamız her kim var Ali’den gayrı
Selman bir deste gül şaha uzattı
Kendi tabutuna kend’özi yattı
Cemî’i mushafdan nikâbın attı
Kurân yok gördüler Ali’den gayrı
Erenler erkânı gerçek bellidir
Abdal Musa fakir anın kuludur
İmamlar sırrıyla gönlü doludur
Var mıdır hiçbir er Ali’den gayrı
Ergun, Sadeddin Nüzhet (1944). Bektâşî Şâirleri ve Nefesleri. İstanbul: Kenan Matbaası. 22-23.