Muhammed Ali’nin geldiği meydan,

Yok meydanı değil, var meydanıdır.

Muhammed kırklara niyaz eyledi,

Ar meydanı değil kar meydanıdır.

Şahın ölüsün meydana koydular,

Anlar cenazesin susuz yudular,

Orda gördüğün görmedim dediler,

Dört eteğin sakla sır meydanıdır.

Gördüğün yerlerde ara bulasın,

Varacağın yerde makbül olasın,

Saklayabilirsen sırrın settar olasın,

Çek çevir kendini sır meydanıdır.

Ne söyledim şu erkanda kalana,

Yuf çekerler bu meydanda yalana,

Üç yüz altmış altı merdiban bina,

Kör meydanı değil gör meydanıdır.

Abdal Musa Sultan gerçek er ise,

Ali’yi sevenler muhip yar ise,

Hakkın mahbubuna ereyim derse,

Urganı boynunda dar meydanıdır.

Kaynak: 1. Otyam, A.Tevfik; Bektaşiliğin İçyüzü, Karacan Yay.1984
           2. Tahir Kutsi, Türk Halk Şiiri; Toker Yayınları, 3.Basım İstanbul 1986, s.124  

Abdal Musa Hayatı ve Elmalı Tekkesi

ABDAL MUSA SULTAN’DAN ÖĞÜTLER

Abdal Musa’ya

Abdal Musa Sultan

Şeyh Bedrettin Hayatı İsyanı ve Fikirleri