Ne buyursan şehâ fermân senündür
Yolunda cân u baş kurbân senündür
 
Hatâ menden atâ senden eyâ dôst
Ki mürvet vaktıdur ihsân senündür
 
Susamış leblerün Hızr-ı zamâna
Suvargil Çeşme-yi hayvân senündür
 
Süvâr ol dövlet atına hemîşe
Sa‘âdet topı hem çevgân senündür
 
Melekler müşterîdür gül yüzüne
Sür imdi iy kamer dövrân senündür
 
Ezelden cânumı kurbân virerdüm
Kabûl eyle şahâ fermân senündür
 
İşiğünde kulundur bu Hetâ’î
Nazar kıl hâlına heyrân senündür
 
(Cavanşir vd. 2006: 369)