Musavvir-i ezel edeli nakşını tasvîr

Yüzünü hâke sürer Çîn içinde sûretler               (Şeyhi, G. 60/3:156)

 

 

Sûret ü nakşı gözleyen kâfîr ü büt-perest olur

Âşık-ı sâdık olanın hâtırı lem-yezeldedir         (Şeyhi, G. 37/4:133)

 

 

Çîn bütleri gibi yüzün ayına reşk eder

 Nakş u nigârle âyîne-i âsumân dahı                (Şeyhi, G. 172/4:268)

 

 

Saçın küfrün yüzü nûrun görürse zâhid ü râhib

Bu mescidden diye yâ hû vü ol büt-hâneden ya hû          (Şeyhi, G. 145/5: 241)

 

(Zahid ve rahip, saçının karalığını ve yüzünün nurunu görseler, biri mescitten

‚yâ hû (Ey Allahım‛ digeri de kiliseden ‚yâ hû ‛ diye söyler.)

 

Açaldan cehre-i hûbun gönül göz yumdu cennetten

Görürken şekl-i rûhânî ne lezzet nakş-ı Mânî'den      (Şeyhi, G. 135/2: 231)

 

(Güzel yüzünü açtığından beri gönül cennetten gözünü yumdu, ruhanî şekilleri görünce Mânî’nin resimlerinde lezzet kalmadı.)

 

Ben sâde-dile reng ile nakş oynadı bir bul

Bu nakş-ı nigâra gözüm andan nigerândır         (Şeyhi, G. 34/7: 130)

 

 

Levhinde sînesinin yüz da'vet okuyaydım

Heykel yerine bir kez kılsa kolun hamâyil         (Şeyhi, G.110/2: 206)

 

(Heykel yerine bir kez kolunu muska kılsa, Sinesinin levhasında yüz davet okurdum.)

 

Sedat KARDAŞ, DİVAN ŞİİRİNDE RESİM VE HEYKEL, A. Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi [TAED] 47, ERZURUM 2012, 119-146

 

       Şeyhi Hayatı Edebi Kişiliği ve Eserleri

       Şeyhi'nin Hüsrev-i Şirin Mesnevisi

       Şeyhi Harname Özeti Ve Harname’den Bölümler

       Şeyhi Divanı