Gazel Oldu eşkim gülşen ârâ-yı heves cûlar gibi

Gazel

Oldu eşkim gülşen ârâ-yı heves cûlar gibi

Akdı gönlüm bir nihâl-i işveye sular gibi

Turfa mecnûnum ki pey-der-pey hayâl-i çeşm-i yâr

Devr eder etrâfımı sergeşte âhûlar gibi

Hep siyeh-pûş oldular kasd-ı şebîhûn-ı dile

Girdeler müjgânların bir cenge câdûlar gibi

Bir nihâl-i âhdır kaddin hevâsıyla gönül

Sahn-ı gülşende hırâmân serv-i dilcûlar gibi

Âb u tâb-ı tal’at-ı ekbâr-ı nazmın Nâ’ilî

Ta’n eder âyîne-i hûrşîde mehrûlar gibi

(İpekten, Halûk (hzl.)(1990) Nâilî Divanı. Ankara: Akçağ Yay. 315.)

Naili  Şiirleri

Naili  Hayatı

Naili Divanı