Hâlık-ı zü’l-men ezelde ihtiyâr itmiş seni
ETMİŞ SENİ
Hâlık-ı zü’l-men ezelde ihtiyâr itmiş seni
Tâli’-i hoş-fâl-i hurrem bahtiyâr itmiş seni
Devletünden fahr ider çok rüzigâr oldı eihân
Lâcerem devletde fahr-ı rüzigâr itmiş seni
Himmetün şâbit-kademdür Hak yolında toğrısın
İşbu manşıbda anunçun payidar itmiş seni
Şâh-ı ‘âlem Mîr Sülmân-ı Süleymân-rüzigâr
Bu kamu şehler içinde şehriyâr itmiş seni
Bahtile lıemden kılupdur nuşretile hem-nişfn
Fethile yoldaş idüb ikbâle yâr itmiş seni
Dost ger yardım kılur yâ mekr ider düşman ne ğam
Çunki manşür u muzaffer Kirdigâr itmiş seni
Düşmanun kumdan çoğise başına toprak anuîi
Hak ta’âlâ yir yüzinde ber-karâr itmiş seni
Gerçi kim acdâ-yı sebük yil gibi çok yiltenür
Kâf tağı tek halım ü bürd ü bâr itmiş seni
Her kim ol senden nazar bulmadı olmaz mucteber
Zîra bu caşr içre şâhib-ictibâr itmiş seni
Müdde’ı dillü şıfat ger mekr idüb kuyruk yalar
Avlağıl anı ki78 şır-i şikâr itmiş seni
Halk eger birbirne sığınursa sen Hakka sığın
Düşmanun ger şad olursa şad hezâr itmiş seni
