İhtiyâr-ı âlem oldu, şâh-ı âlem ihtiyâr,

İhtiyâr-ı âlem oldu, şâh-ı âlem ihtiyâr,
Rûşen oldu, gün yüzünden arş u ferş-i her diyâr.

Mustafâ’nın gözü nûru Hasan, hem şâh Hüseyin,
Kurratü’l-ayn dedi, ona Habîb-i Kird-gâr.

Âbidîn, hem ve Bâkır u hem Ca’fer, İmâm Ka’zım’ın,
Dün ü gün medhin iderem, yok dilimde gayrı kâr.

Şâh-ı heştümdür Rızâ, Takî vü hem Nakî, hem Askerî,
Bunları sevmeyene, la’net sad hezâr.

Mehdî yi Sâhib-i Zamân’ın kuluyem, kurbânıyam,
İsmile Virâniyem, hubb-ı Alî’yem âşikâr.

Şiirler: Alıntı: Osman Eğri, İlm-i Câvidân,  Ankara, 2008, Türkiye Diyanet Vakfı Yayını. 

Virani Baba Hayatı Ozanlığı

Virani Baba İlmi Cavidan