Kasîde Der-Medh-i Sultân Süleymân
05.04.2016Kasîde Der-Medh-i Sultân Süleymân
[Fe’ilâtün Fe’ilâtün Fe’ilâtün Fe’ilün]
Fazl-ı Hakdan bu güzel ‘âlem olur fasl-ı bahâr
Kim olur bâ’isi ‘ıyş u tarabuñ leyl u nehâr
‘Âlemi fasl-ı bahâr itdi müzeyyen şöyle
Ki;oldı gülzâr-ı cihân cennet-i firdevs-âsâr
Felek altında zemîn gül gibi yapraklarla
Döndi bir sırça sarâya ki;ola pür-nakş u nigâr
Arzı eşcâr-ı pür-ezhâr-ıla kim kapladı çarh
Döndi bir şîşe ile nahl-i dilârâya ki var
Zeyn olub sahn-ı çemen nergis-ile döndi hemân
Tabak-ı sebz-i cilâya ki ola sîm ü zer-kâr
Döndi gülşen şu nigâra ki yüzinde gülden
Gün gibi berk urur nûr-ı nebî-yi muhtâr
Bâg bir hûba dönübdür kim aña göz nergis
Sünbül ü gül aña ol vech-ile hem zülf ü ‘izâr
Gülsitân ten gibidür gül aña cânân gibi cân
‘Ömridür sünbül anuñ nite ki şol zülf-i nigâr
‘Ârız-ı yâr gibi bâga semen-i rûz-ı sefîd
Zülf-i dildâr gibi sünbül olubdur şeb-i târ
Şol nebâtâta memât irmiş-iken irdi hayât
Münkir-i haşr-ı cesed tâ ide terk-i inkâr
Yine cânlandı çemen âb-ı revân birle revân
Ten-i hâk olmış-iken geldi cihâna tekrâr
Bezm-i gülşende dönüb çînî kabaga sûsen
Döndi zerrîn kadehe nergis-i bâg u gülzâr
Gelene gidene gülşende selâma turuban
Ellerin gögsine kor elleri ta’zîme çenâr
Döndi her bir şecer ezhâr-ı sefîd-ile hemân
Yüce taglar başına kim depesinde tura kar
Bâd her dem ki siler süpürür oldı bâgı
Bâga sultân-ı bahâr itdi anı hizmet-kâr
Oldı tâ leşker-i ezhâra çemende gül şâh
Eyledi gonceleri anlara baş baş serdâr
Tâ ki tonandı çiçeklerle vü yapraklarla
Câmeler aldı dü-renk egnine sankim eşcâr
Tâ ki çûb üzre dönüb sakfa göge beñzedi tâk
Dönse ‘unkûd-ı ‘ineb ‘ıkd-ı süreyyâya ne var
Yâsemen şâh-ı şecer üzre temâşaya çıkub
Her nesi var-ısa gül bezmine eyler îsâr
Rûy-ı hâk üzre düşüb itdi benefşe yaka çâk
İştiyâkın ide gül şâhidine tâ izhâr
Gonce-i lâle çemende yine mestânelere
Görinür oldı letâfetle habâb-ı mey vâr
Külli nâr oldı derûnı sanasın kim bâguñ
Tutdı sahn-ı çemeni şöyle açıldı gülnâr
Vardurur nisbeti çün hüsn-ile gül yüzlülere
Başlar üstinde o yüzden yir ider hep ezhâr
Kevni gül aşagadan yukaru her subh tutar
Jâleden taşlara avuc kayalarına her bâr
Bâgda havz-ı çemen seyre gelen kimselere
Oldı câm-ı tarab âyîni ile âyine-dâr
Şol kadar buldı safâ âb-ı revân kim bir ân
Ol safâdan idemez hâsıl bir yirde karâr
Dili dîdâr-ı bahâr-ıla gelür cûşa revân
Oldurur leyl u nehâr oldugı pür-cûş enhâr
Mâ’i-i cârî olınur bâgda kim gâhî bend
Mâcerâ ortada bu ki eyler o yolsuz reftâr
Gonçe ebkârınuñ ayagına mâ’-i cârî
Su döker tas habâb-ıla gelüb cârîye-vâr
Gülşenüñ dirhem-i ezhârın ider turmaz cer
Mâ’-i cârî ki var ol cerde cerî bir cerrâr
Mâ’-i cârî yüzini tutdı ol ak başlu habâb
Şol çeri gibi ki;ola haylî cerî Rûmî var
Muttasıl bâg kenârını tutar âb-ı revân
Dâyim ol yüzden ider şâhid-i gül-zârı kenâr
Pullu cevşenle döner cûy hemîn mâhîye
Düşe su üzre ki her sû katarât-ı emtâr
Dem-be-dem geçmemek olmaz hele bir resm-ile nakş
Eylese âb-ı revân cânibine bâd güzâr
Her ne demler ki gele cânib-i gül-zâra nesîm
Bûy-ı gülden olur âşûfte o dem bülbül-i zâr
Her seher sihr idüb elhân-ı latîfiyle olur
Savt-ı eşcâr-ıla dem-sâz nesîm-i eshâr
Dûd-ı âhı gibidür bülbül-i zârûn gül içün
Bâd öñince ki gider leyl u nehâr ebr-i bahâr
Şevk-i hengâm-ı bahâr-ıla idüb hengâme
Medh okur her gül içün bülbül-i gûyende hezâr
Mahfil-i bâgda kumrı ki olubdur mukırı
Her nefes hûb nefes eyleyüb eyler eshâr
Bülbüle gül dem-i sa’d-ıla gülistân aydur
Mantıku’t-tayr okıdur kuşlara gûyâ ‘Attâr
Ter düşüb agladugından yüzine gülmekdür
Bülbüle itdügi gül bâgda ‘arz-ı dîdâr
Hâr bakmazdı ebed bülbüle gül gülşende
Hem-dem olmasaydı her dem eger kim güle hâr
Savt-ı bülbülden olur ‘âşık olanlar hayrân
Kim ider ‘aşk-ı derûnîden o keşf-i esrâr
Gül dil-i bülbüle gül-zârdan urub âzer
Azar azar anı çok demdür ol eyler âzâr
Savt-ı murgân-ı hoş-elhân-ıla pür oldı cihân
Sırr-ı ‘aşkını bu dem her biri itdi izhâr
Sırr-ı ‘aşkı tuyururlar ebed itmezler setr
Kuşlara didi tuyûr anı meger kim settâr
Sahn-ı gülşende tuyûr açdı du’âya dehenin
Ser-be-ser götürübdür götüri şâh-ı çenâr
Sahn-ı gülşende ne dem gelse hoş-elhâna tuyûr
Fâhte fâtiha-hvân olmaga turur her bâr
Savt-ı ney şevk-i semâ’-ıla olubdur her bâg
Mevlevî hâne-i pür-hâlet Monlâ-hünkâr
Yazmaga ol gül-i gülzâr-ı hilâfet medhin
İtdi gül niçe tabakü’l- varaklar ihzâr
Ya’nî kim şâh-ı Süleymân şeh-i ‘âlem kim anuñ
Hâtır-ı ‘âtırıdur güllerle fasl-ı bahâr
Güldurur kendü letâfetde anuñ ‘askeridür
Bâg-ı dehrüñ şeref ü zîneti olan ezhâr
Oldurur ol şeh-i ‘âlem o Süleymân-ı zamân
Kim olubdur bu cihân hep aña fermân-ber-dâr
Rezm-gâh aña hemîn rûz-ı vegâda yekser
Hûn-ı a’dâdan olur pür-gül-ile bir gülzâr
Dürlü bayraklar-ıla nîzeleri ‘askerinüñ
İder ordusını yapraklar-ıla pür-eşcâr
Siper ü tîg olur sûsen ü gül her süñü serv
Cündî cem’iyyeti bir gülşene döner her bâr
Pullu cevşenler-ile ‘askeri tonandukça
Nahle döner ki;ola güllerle müzeyyen bî-hâr
‘Askeri esble meydân-ı vegâda anuñ
Berg-i ezhâra döner bâgda bâd-ıla uçar
‘Askeri birle döner kendü çiçeklerle güle
Gonçe-i zanbaka öñince solakları ki var
Dahı zerrîn kadehüñ ‘aynî olur yeñiçeri
Altun üsküfler-ile ki;eyler öñince reftâr
Peykler tâc-ı zer-ile atı öñince revân
Berg-i nergis gibi san bâd öñine düşdi kaçar
Şol kızıl börk-ile ardınca iç oglanları hem
Gonçelerdür ki güle hem-dem olubdur hem-vâr
Sûretâ savtı döner ‘askeri içre her dem
Bülbülüñ bâgda şevk-ıla sadâsına hezâr
Tabl-hâne götüri itdügi dem savt u sadâ
Bezm-i bâguñ döner ol zemzemesine her bâr
Çün sürer fasl-ı bahâr-ıla safâlar ‘âlem
Budur ol bâbda ben itdügüm ekser iksâr
Başlar üzre yir ider tâc-ı sa’âdet gibi gül
Hâtır-ı ‘âtıruña beñzemegin bir mikdâr
Pâdişâhâ nazar eyle bu bahâriyyeye kim
Senüñ evsâf-ı pür-eltâfuñı eyler iş’âr
Nazmî irgürdi bugün hadd-ı kemâle nazmı
Didi bî-hadd o ki şol nazmı dürer- bâr eş’âr
Oldı evsâf-ı bahâr itmede bu nazmı anuñ
Medhüñ iş’ârı ile hoş ferah u şevk-ı şi’âr
Bu bahâruñ dem-i ferhundesi evsâfı ile
Eylemişdür ayaguñ tozına bu nazmı nisâr
Bu bahâriyyede bu nazmı göreydi Hvâcû
Nahl-i bend-i şu’arâ dirdi aña şübhe mi var
Zât-ı ferhunde-sıfâtuñ ki şehâ vasf oluna
Gül ü gülşen gibi olur ferah-ı câna medâr
Şevket-i saltanatuñ vasfı olunmaya edâ
Tâ dem-i haşr olunub şerh kılınsa güftâr
Hüsrevâ medh olunur olsa kemâl-ile tapuñ
‘Ömre sürer uzanur söz nite kim zülf-i nigâr
Her bahâr oldugı demler niçe kim gülşende
Eyleye şâhid-i gül bülbüle ‘arz-ı dîdâr
Bâg-ı ‘âlemde ki her gül gibi bir hvâre geçer
Lutf-ı Bârî ide her bâr tapuñ ber-hûrdâr
Hasmıñuñ varını hem-var idüb kahr-ıla yok
İde Bârî seni her bâr murâdât-ıla var
Yrd. Doç. Dr. Sibel ÜST, EDİRNELİ NAZMÎ DÎVÂNI (İNCELEME-METİN) T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI, 2012 www.kulturturizm.gov.tr
0
0
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın