Kimün ki gönli vü cânı cihânda câha düşer
Gazel
Kimün ki gönli vü cânı cihânda câha düşer
Bilün ki togru yolından sapar o çâha düşer
Ne denlü âlim ü âbid olursa dünye seven
Ne yirde yürürise varta-i günâha düşer
Ko kibr ü ucbunı i bî-edeb ululanma
Ki ululuk hemîn ol bâki pâdişâha düşer
Ne kul ki şâh yasagın sır emrini tutmaz
Bilün ki âkıbet ol kimse hışm-ı şâha düşer
Zehî delü ki varur bir harâm lokmayiçün
O pâdişâhanı kor hizmet-i sipâha düşer
O bire kul olan olur iki cihân şâhı
Yog ol ki dâne sanup dâm-ı taht-gâha düşer
Safâyıla dü cihândan giçen olur sâfî
Yog ol ki hırsıla bir vakf hâne-kâha düşer
Şu degme fâsıka âşık dimen ki gönli anun
Hak’un likâsını kor degme bir tebâha düşer
Muvahhidem diriken Lâ İlâhe İlla’llâh
Ya nîşe müşrik olur gönli cüzü’llâha düşer
Sipîd-rûlara hiç vâki’ olmaz ol zillet
Girü o vâkı’a her çeşm ü rû-siyâha düşer
Bil âdemîler işidür riyâzet ü perhîz
Hemân bizüm bigi hayvân alîk-gâha düşer
Kaçup sıgındugı yirde bulup durur her gâh
Ecel şu kimseleri kim kaçar penâha düşer
Ömür kısalıgını anlayan bu âlemde
Dirâz-ı fikri kor endîşe-i kutâha düşer
Ne denlü aczi vü fakrı olursa yol erinün
Ne gönli mâla vü ne hil’at u külâha düşer
Hevâ vü hırsı koyanlar delîle uyanlar
İrişdi menzile anlar ki togru râha düşer
Ol ulu şâhı seveli bu bende Ümmî Kemâl
Firâk u derdile aglar figân u âha düşer
Bu yir ü gök dün ü gün ay u günden aydın olur
Zehî likâ ki anun nûrı şems ü mâha düşer
Yavuzer, Hayati (1997). Kemal Ümmi Divanı. Doktora Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi. 518-519.
