Muhammes
Sevdün ol dilberi söz eslemedün vây gönül
Eyledün kend'özüni âleme rüsvây gönül
Sana cevr eylemede kılmaz o pervây gönül
Cevre sabr eyleyemezsen n’ideyin hây gönül
Gönül eyvây gönül vây gönül ey vây gönül
Çâk olan dest-i cefâ-y-ile girîbânundur
İlişen hâr-ı gam u mihnete dâmânundur
Dökilen yire belâ tîgı-y-ile kanundur
Her dem ağıza gelen mihnetile cânundur
Gönül eyvây gönül vây gönül eyvây gönül
Tâli'ün yüzi gülüp olmadı handân n’ideyin
Yüregün derdine bulınmadı dermân n’ideyin
Kasduna yâr çekerek hançer-i bürrân n’ideyin
Virisersin bu gam u mihnet ile cân n’ideyin
Gönül eyvây gönül vây gönül eyvây gönül
Vasl-ı dilberle nasîb olmadı dil-şâd olmak
Dest-i cevr ile yıkılan dilün âbâd olmak
Dâm-ı gamdan dil ü cân bülbüli âzâd olmak
Niçeye dek işün efgân ile feryâd olmak
Gönül eyvây gönül vây gönül eyvây gönül
Çünki dildâr niyâzun görüben nâz eyler
Nâleni işidicek şîveye âgâz eyler
Bezm-i gamda kadüni çeng yüzün sâz eyler
Nâlişün perdesini Zühreye dem-sâz eyler
Gönül eyvây gönül vây gönül eyvây gönül
Bilmedim derd-i dilün ölmek imiş dermânı
Öleyin derd ile tek görmeyeyin hicrânı
Mihnet ü derd ü gama olmağiçün erzânî
Avniyâ sencileyin mihnet ü gam-keş kanı
Gönül eyvây gönül vây gönül eyvây gönül
(Nurdoğan, 2011: 163-164)
Kaynakça
Doğan, M. N. (2011). Fatih Divanı ve Şerhi. İstanbul: Yelkenli Yayınevi.
Mengi, M. (2010). Eski Türk Edebiyatı Tarihi. Ankara: Akçağ Yayınları.