Muhammes

1. Sevdün ol dilberi söz eslemedün vây gönül

Eyledün kend'özüni âleme rüsvây gönül

Sana cevr eylemede kılmaz o pervây gönül

Cevre sabr eyleyemezsen n’ideyin hây gönül

Gönül eyvây gönül vây gönül ey vây gönül

 

2. Çâk olan dest-i cefâ-y-ile girîbânundur

İlişen hâr-ı gam u mihnete dâmânundur

Dökilen yire belâ tîgı-y-ile kanundur

Her dem ağıza gelen mihnetile cânundur

Gönül eyvây gönül vây gönül eyvây gönül

 

3. Tâli'ün yüzi gülüp olmadı handân n’ideyin

Yüregün derdine bulınmadı dermân n’ideyin

Kasduna yâr çekerek hançer-i bürrân n’ideyin

Virisersin bu gam u mihnet ile cân n’ideyin

Gönül eyvây gönül vây gönül eyvây gönül

 

4. Vasl-ı dilberle nasîb olmadı dil-şâd olmak

Dest-i cevr ile yıkılan dilün âbâd olmak

Dâm-ı gamdan dil ü cân bülbüli âzâd olmak

Niçeye dek işün efgân ile feryâd olmak

Gönül eyvây gönül vây gönül eyvây gönül

 

6. Çünki dildâr niyâzun görüben nâz eyler

Nâleni işidicek şîveye âgâz eyler

Bezm-i gamda kadüni çeng yüzün sâz eyler

Nâlişün perdesini Zühreye dem-sâz eyler

Gönül eyvây gönül vây gönül eyvây gönül

 

7. Bilmedim derd-i dilün ölmek imiş dermânı

Öleyin derd ile tek görmeyeyin hicrânı

Mihnet ü derd ü gama olmağiçün erzânî

Avniyâ sencileyin mihnet ü gam-keş kanı

Gönül eyvây gönül vây gönül eyvây gönül

 

(Nurdoğan, 2011: 163-164)

 

Kaynakça

Doğan, M. N. (2011). Fatih Divanı ve Şerhi. İstanbul: Yelkenli Yayınevi.

Mengi, M. (2010). Eski Türk Edebiyatı Tarihi. Ankara: Akçağ Yayınları.