Gürbüz Azak Hayatı Eserleri

11.10.2015

Gürbüz Azak

(d. 5 Temmuz 1938- Acıpayam Denizli ) Gazeteci, Yazar, Şair ve ressam

1938 yılında Denizli’nin Acıpayam ilçesinde doğdu. Anne adı Zehra baba adı ise İbrahim Azak’tır. Denizli Lisesi ve Güzel Sanatlar Akademisi’nin yüksek mimarlık bölümünde okudu.1961 yılında Hür Vatan gazetesinde grafikçi ve ressam olarak gazeteciliğe başladı.

Gazeteci olarak Yeni İstanbul (1962-1965) ve Babıâlide Sabah (1965-1969) gazetelerinde devam etti. 1969-1974 ve 1980-1984 yılları arasında serbest ressam olarak çalıştı. Yeni Asya gazetesinin genel yayın müdürlüğünü (1974 - 1977) ve Tercüman gazetesinin yazı işleri müdürlüğünü yürüttü. 1984'ten sonra Türkiye gazetesinde günlük fıkralar yazdı. Cumhuriyet Gazetesi'nin mizah eki Dinozor'un Medyazor köşesinde yazıların çıktı. Deli Balta[1] isimli çizgi kahramanın çizeri ve senaristi olarak da tanındı.

Şiir, yazı ve denemeleri Nasır, Şiir, Saygı Edebiyat, Türk Edebiyatı, Köprü, Doğuş, Zafer gibi dergilerde yayımlandı. Bazı y azılarında Nedim Gürbüz, Oğuz Akalan, Aliş gibi müstear adlar da kullandı.[2] Evli ve iki çocuk babasıdır.

Bazı yazarlar tarafından başarılı bulunmadı ise de bazı yakın dostları onun yazılarını oldukça beğenmiştir. “Gürbüz Azak kurcalayan bir yazardır… İnsanı kurcalayan yazılar yazar… Memleketi kurcalayan konular bulur… Her şeyi kurcalar, irdeler… Kelimeleri kimi zaman baldan tatlıdır, doyamazsınız. Öyle bir ikindi vakti gelir ki, cümleleri gerilmiş bir yaydan atılmış oktan farksızdır. Gelir de tıp diye durur yüreciğinizde. Nefessiz kalırsınız.”[3]

“O. Ümitsiz olmamayı, güçsüzlükler karşısında dik durmayı, kelimelere sahip çıkmayı bize öğreten bir Anadolu insanıdır”[4]

ESERLERİ

Hikaye: Reis Ne Almış ( Mizahi Hikayeler, Nedim Gürbüz ADI İLE) Romanı: Kırksekiz Kırkdokuz Elli (1997). Denemeleri: Dostlara Mektup (N. Gürbüz imzasıyla, 1977), Sizi Biri Arıyor (1986), Atlar Hazır mı? (1990), Kaybolan Kuyruk (Mizahî yazıları, 1997). Hatıraları: Güzel İnsanlar (1993), Meşhurları İlk Görüşüm (1997), Gazeteci Milleti (1997). İncelemesi: Anadolu Cayır Cayır (Osmanlı devri isyanları, 1978), Ben Adnan Menderes (1997). Folklor derlemesi: Türk Motifleri (1985). Senaryosu: Deli Balta.[5

Bir Şiiri

bir gelin kiraz yikarken
gün olur biz de göçeriz.
ardımızdan bizim de ağlayanlar bulunur
ne gün sayarım artık ne otobüs saatlerini düşünürüm
ötelere usulcacık yürürüm.
adı gürbüz'dü, yazı yazardı diyenler çıkar
gün olur biz de göçeriz
…
ama öyle baş köşede değil
ben, helva yiyen bir yetime bakarken ölmeliyim
veya bir fidan dikilirken
vakit akşam olmalı ya da az evvel
önüm sıra sevdiklerim geçmeli. sonra,
seni sevdim diyemediklerim.
bir gelin kiraz yıkarken ölmeliyim
…
denize bakarken
dik yamaçlar başında. üşürken
kuşlar ötüşürken. selâm verir gibi alır gibi yahut
arılar kovana dönerken ölmeliyim
kayıp kuzular tenhalarda melerken
vakit varken ölmeliyim
…

"saati de amma eski, üstelik kravatsız traşsız"
hep böyle derler ya benim için de geçerli
"bir yerden tanıyor gibiyiz iyi amma kim?"
komşu kadın son rüyamı hayra yorarken
bir dost bir dostunu ararken
ben, birileri adres sorarken ölmeliyim
…
vakit akşam olmalı ya da az evvel
rüzgâr henüz çıkmalı deniz duyulmalı
sedefkâr son sedefini kakmalı, bir ebrû bitmeli
bir yavru babasının geldiğini işitmeli
nasıl da sevinmeli
ben o gülüşü duyarken ölmeliyim
…
bir ressam son rengini koyarken
herkes bir tuhaf bakmalı
cebimde bir yığın bozuk para bulmalılar
bir tanıyan gelmeli, gözleri nemli
adı gürbüz'dü yazı yazardı demeli
vakit akşam olmalı ya da az evvel
ben, balıkçılar çıkarken ölmeliyim
işıklar henüz yanarken
birileri adres sorarken
gün olur biz de göçeriz
…
ne ay başını düşünürüz ne benzin fiyatlarını
demem o ki
kanaryalar su içerken ölmeliyim
tığ gibi delikanlılar, en bayraklı atlılar
altın ümitlerle yanı başımdan
doludizgin geçerken ölmeliyim
…
kamyonlar yokuşları sararken
ille de bayram ertesinde
köhne bir kum iskelesinde

ay doğarken ölmeliyim
…
bir gelin kiraz yıkarken ölmeliyim en iyisi
adı gürbüz'dü yazı yazardı demeliler
başucuma kiraz dikmeliler
bir dost bir dostunu ararken
bir gelin… kiraz yıkarken ölmeliyim