Levvame Nedir Nefsin ve Tasavvufun Levvame Mertebesi

21.10.2022

 

Levvame 

Osmanlıca Yazılışı: Levvame :  لوامه

Levvame sözcüğü Arapça kökenlidir. Ve Arapçadaki “ Lvm “ kökünden gelir.  “Lvm” kökünden türeyen levm kelimesi “Zemmetme, çekiştirme, yerme, azarlama, paylama, tekdir ve tevbih etme, yapılan bir iyiliği başa kakma veya yüze vurma” anlamlarındadır. Levvama sözcüğü de “ lvm” kökünden türemiştir

Levvame Sözlük Anlamları

Sözlüklerdeki anlamları: “ çok levm edici, çekiştirici, başa kakıcı, azarlayıcı, tekdir edici.

Kendini tenkit eden, kınayan, pişman olan nefis. Kötülüğü işledikten sonra fenalığını hatırlayarak insanı rahatsız eden pişmanlık hali ve vicdan rahatsızlığı manalarındadır.

Nefsi Levvame Nedir

Nefsi levvame;  hayvani ve şeytani nefsinin emirlerinden dolayı kendini kınayan,  fenalıklarından dolayı pişman olan, kendini azarlayan ve ayıplayan nefstir.

Nefsi levvame, nefsi terbiye etme yolunda ilk adımdır. Nefsi emmareden sonra nefsin ikinci mertebesi olmaktadır. Nefsi levvame ilk mertebe olan nefsi emmare mertebesinden kurtulmak olgun bir insan olmak yoluna giren bir insanın nefsinin hayvani yanlarından kurtulmak için ulaştığı ilk aşama olmaktadır.

Nefs “ruh, can, hayat, hayatın ilkesi, nefes, varlık, zat, insan, kişi, hevâ ve heves, kan, beden, bedenden kaynaklanan süflî arzular” , “zat ve öz varlık”  olarak tanımlanır ve nefsin yaratılış halinde kalan en ilkel ve en tabi haline mefsi emmare denir. ( bkz EMMARE NEDIR NEFSI EMMARE VE EMMARE MERTEBESI  ) Emmare mertebesindeki nefs, nefsin hayvani kalan mertebesi olmaktadır. Nefsi emare mertebesindeki nefs terbiye edilmemiş, hayvani ve şeytani nefsin her türlü arzu, heves, şehvet, kötülük, densizlik, arsızlık emirlerine utanmadan uyan ve bunları fütursuzca doyurmaya çalışan ilk ve en alçak mertebesidir.

Nefsi levvame ise nefsi emareden kurtulup nefsi terbiye etme yolunda gösterilen ilk aşama olmaktadır. Nefsi levvame aşamasına giren bir insan nefsini terbiye etmeye, hayvani ve şeytani arzularını dizginleme yoluna girer. Ayıp, günah, haram olan şeylerden sakınmaya gayret eder. Şeytani ve hayvani nefsinin emirlerine karşı gelmeye başlar.

Tarikatlarda Levvame Mertebesi

Nefsi Levvame tasavvufta insani kâmil ( olgun insan ) olma yolundaki yedi mertebenin ikinci mertebesi olmaktadır. Levvame mertebesi, emmare mertebesinden aşama kaydederek insanı kâmil olmak yolunda ikinci aşamaya geçmek demektir.

Bir talip tarikata girip veya nefsini terbiye etmeye karar verdikten sonra hayvani nefsinin yaptığı kötülüklerden pişmanlık duyar..  Şeytani arzulara hayâsızca uymaktan imtina etmeye çalışır. Ayıp, günah ve haramlardan kaçınmaya, vicdani rahatsızlık duymaya başlar. Kötülüklerden arınmak ve hayvani nefsin isteklerine uymamak için direnç gösterip kötülük ve günahların fena olduğuna kani olur. Nefsin terbiye edilmesi aşaması hayır yoluna girmeyi de gerektirir.

Nefsi levvame mertebesi insanın nefs-i emmâre mertebede yaptığı hayvani ve şeytani arzu ve eylemlerinden pişmanlık duyma, utanma, kendini azarlama derecesine ulaşmayı ifade eder. Tarikata nefsi emmare mertebesinde giren talip aldığı eğitim yaptı zikirler ve şahit olduğu telkinler sayesinde nefsi emarenin kötülüklerini tanımaya ve o emareleri ayup görmeye başlamıştır.  Şeytani ve hayvani nefsinin istekleri ve kötülüklerinden dolayı pişman olup, kendini kınayarak, af dileyecek seviyeye ulaşmıştır. Mürşidi önünde tövbe istiğfar ederek ve nefsinin arzularına direnç göstermeye başlayarak bu aşamaya ulaştığını kanıtlar.

Bu mertebeye erişen talip veya salik  nefs-i emmâredeki fiillerin bâzılarından tevbe edip kurtulmuştur. Ancak bu mertebedeki salik nefsi emarenin arazlarından kendisini tam olarak kurtaramamıştır.  Tam bir olgunluğa eremediği için zaman zaman emmare mertebesindeki nefsinin emirlerine uymaktan kaçınamaz. Ancak bu tür günahları işledikten sonra kendini kınama, ayıplama ve pişmanlık duyma fillerini de göstermeye başlamıştır.

Kötülük yaptıklarında vicdânen rahatsız olsalar bile,  nefsini çok arzuladığı veya dıştan gelen tahrikleri reddedebilecek dirayete erişememiş düzeydedir.  Şehevî arzularına direnmeye çalışsalar da yenik düşebilir, arkadaşlarının teşviklerine kapılıp günah işleyebilirler.  Ancak Tövbeye meyilli olmuş kalpleri nurlanmış, gafletten uyanmışlardır.

Yani nefsi levvame mertebesine erişenler nefs-i emmârenin bazı kötü emarelerini göstermeye devam ederlerse de düştüğü ayıp ve günahlardan utanma ve pişmanlık duyma hallerine girmişlerdir.


İLGİLİ LİNKLERİMİZ

0

0

Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın

Yorumlar