GirişKayıt

Sait Faik Abasıyanık Hayatı Edebi Kişiliği Eserler

19.01.2020

Sait Faik Abasıyanık Hayatı Edebi Kişiliği Eserler

 

 

SAİT FAİK ABASIYANIK 

Sait Faik Abasıyanık (d. Adapazarı, 18 Kasım 1906 - ö. İstanbul 11 Mayıs 1954) durum ve kesit hikâyeciliği de denilen Çehov tarzı öykü tekniğinin Türk Edebiyatındaki en önemli temsilcisi olan Türk hikâyecisidir.

 

SAİT FAİK'İN DOĞUMU

Sait Faik Abasıyanık 18 Kasım 1906 Pazar günü  [1]Adapazarı'nda dedesi Seyit Efendi’nin Semerciler Mahallesinde bulunan [2]evinde dünyaya gelmişti. Kimi kaynaklar doğum gününü- 18- 22 ve 23 Kasım 1906 olarak göstermiştir. [3] Ailesi doğduğunda ona Mehmet Sait  adını vermiş fakat o Mehmet adını atıp babasının adını da adına ekleyerek kendisine Sait Faik adını almıştı.

 

SAİT FAİK'İN AİLESİ  VE  ABASIYANIK SOYADINI ALMASI 

Sait Faik'in babası Mehmet Faik Bey     

Sait Faik'in annesi Makbule Hanım, 

Resim Alıntı: https://saitfaikmuzesi.org/hayati/

Sait Faik’in dedesi Seyit Ağa, Adapazarı'nda bir kahve işleten bir adamdı.[4] Babası ise önceleri tahrirat kâtipliği görevinde bulunmuş, Kurtuluş Savaşı yıllarında bir yıl Adapazarı'nda belediye başkanlığı yapmış[5], bu görevi yüzünden İstiklal Madalyası da almıştı. [6], Babası daha sonra  kereste ve ceviz kütüğü ticareti yapmış olan Mehmet Faik Bey’di.  Bu aile Adapazarı'nda Abasızzadeler, ya da Abasızoğulları [7]olarak anılmaktaydı. Sait Faik’in amcası Ahmet Faik de  önce Adapazarı'nda belediye başkanlığı yapmış,  daha sonra da Adapazarı milletvekili olan biriydi.  Sait Faik, soyadı kanunu çıkınca bu nedenle Abasıyanık soyadını kendine seçecekti.  Sait Faik’in annesi ise kentin ileri gelen ailelerinden birisi olan Hacı Rıza Efendi'nin kızı Makbule Hanım'dı.

SAİT FAİK'İN EĞİTİM YILLARI

Sait Faik Abasıyanık ve ailesi 1910 yılına kadar Adapazarı’nda yaşamışlar fakat Sait Faik’in mülayim ruhlu babası Mehmet Faik Bey’in  tahrirat kâtibi olarak Karamürsel’e tayin olması üzerine Karamürsel’e taşınmışlardı. Sait Faik ve ailesi 1913 yılına kadar Karamürsel’de ve denize bakan[8] bir evde yaşamışlardı..

1913 yılında Mehmet Faik Bey ailesini alarak Adapazarı’na dönmüş ve orada kereste ve  ceviz kütüğü ticaretine[9] başlamıştı.  Bu sırada küçük Sait Faik’in mektebe gitme vakti de gelmişti. Sait Faik Adapazarı'nda yabancı dilde eğitim veren ve halk arasında “Gâvur Mektebi “olarak anılan Rehber-i Terakki Mektebi adlı özel bir okulda ilköğretime başladı.Kısaca ailesi daha o yıllarda maddi yönden oldukça iyi durumdaydı.  ve Sait Faik’i okul ve mahalle arkadaşları “ Abasızların Mançuko” diyerek çağırıyorlardı.  [10]

Fakat mektebe başladığı günlerde annesi Makbule Hanım ile babası Mehmet Faik Bey arasında bir dargınlık  oluşmuştu. Bu yüzden Makbule Hanım evden ayrılmış,  baba tarafından akrabaları olan Hacı Numan Bey’in hanımı Mürüvvet Hanım ile bir müddet  beraber yaşamıştı.[11]  Sait Faik'e bu yıllar arasında babaannesi ve dedesi bakıyordu. Bu nedenle bu yıllarda annesini ancak  haftada bir gün görebiliyordu. Bu durum birkaç yıl bu şekilde devam etmiş, Sait Faik ile annesi arasındaki bağ bu şekilde çok kuvvetlenmişti. Belki de hiç evlenmemiş olmasının esas nedeni annesinden hiç ayrılmak istememiş olmasıydı. Lakin annesinin zoru ile bir müddet nişanlı kalmış ama o nişanı da atmıştı. Daha sonraki yıllarda eş cinselliğe meyyal olduğu o nedenle de evlenmediği ve bu sırrının da edebiyat camiası içinde gizlendiği şeklinde söylentiler de olacaktı. 

Bu sırada İstanbul da işgal edilmiş, Yunan işgali Adapazarı’na doğru yayılmaya başlamıştı.  Babası ile annesi yeniden bir araya gelmişler, Sait Faik ‘de ilköğretimi bitirmişti. Fakat Yunan işgali tehdidi karşısında Mehmet Faik Bey, barıştığı eşi Makbule Hanımı ve ailesini alarak diğer akrabalarıyla birlikte önce Düzce’ye taşınmışlardı. Fakat Abasızzadeler daha sonra önce Bolu’ya ve son olarak Hendek’e gelerek   1920- 1922 yılları arasında Hendek'te kalmışlardı. Yunan tehdidi püskürtülünce Sait Faik Adapazarı İdadisinde eğitime başladı.  1922.   Sait Faik öykülerini yazmaya başladıktan sonra bu yıllardaki anılarını birkaç hikâyesinde dile getirecekti.  Örneğin Orman ve Ev  adlı hikâyesinin konusu Adapazarı, Akyazı,  Dokurcun köyünde geçmişti. [12]İki yıl Adapazarı İdadisinde öğrenim görmüştü. Bu yıllarda babası kereste ticaretinden oldukça iyi paralar kazanmıştı.  Babası ve annesi Sait Faik’e iyi bir eğitim vermek istiyorlardı. Aile bu yüzden İstanbul'a  taşınmış, Şehzadebaşı Bozdoğan Kemerindeki Kirazlı Mescit Caddesinde 7 numaralı eve yerleşmişlerdi.. [13][14]

Sait Faik, böylece lise eğitimine İstanbul Sultanisinde devam etmeye başladı.   Çatışma   adlı öyküsü bu okuldaki günlerinden söz eden bir öykü olacaktı.  Fakat onuncu sınıfta iken Sait Faik, Abasıyanık,  bir öğretmeninin sandalyesi altına bir iğne koymuş bu nedenle Sait Faik’in sınıfı komple kapatılıp öğrencileri de çeşitli okullara dağıtılmıştı.[15] Bu yüzden de Sait Faik, Bursa Erkek Lisesi'ne devam etmeye başladı. Bu okulda iken öykücülüğe adım atmasını sağlayacak ilk adım gerçekleşti. Edebiyat öğretmenleri onlardan bir öykü yazmalarını isteyince İpek Mendil adlı öyküsünü bu okulda öğrenci iken ödev yapmak için yazmıştı.  Sait Faik’in öykücülüğü bu nedenle Bursa Erkek Lisesinde öğrenci iken başladı. Bursa da iken  Uçurtmalar ve Zemberek adlı öykülerini de yazmıştı.  Sait Faik  kendisini "haşarı bir burjuva çocuğu" olarak tanımladığı ve eve gelen bir besleme kız ile evdeki delikanlının kısa süren  bir gönül macerasını anlattığı Bohça, adlı öyküsünü de muhtemelen bu günlerinden esinlenerek yazmıştı. 

Bursa Lisesindeki arkadaşlarının tabiri ile “ sınıfta sessiz, bahçede kimsesiz “ bir lise öğrencisi olan Sait Faik, başarısız ve sönük bir lise hayatı geçirmiş, en sonunda 1928 yılında bu okulu bitirmişti. Anlaşılan Bursa’da içine kapıldığı bu gariplik ve kimsesizlik hali onun ruhunda kalıcı bir tesir bırakacak,  belki de ailesinden ayrı geçirdiği bu günlerde alıştığı aylaklık, yalnızlık ve kimsesizlik psikolojisinden bu nedenle asla kurtulamayacaktı. Lakin bu yıllarda öykü yazmaya başlamış, içine kapattığı duygularını anlatacak kimse bulamayınca bu hislerini şiirlere ve öykülere aktarmaya başlamıştı.

İstanbul'a döndüğünde Bursa’da iken yazmaya başladığı öykü ve şiirlerini dergilerde yayınlamak için çabalara girişmişti. İlk şiirleri ve öyküleri dergilerde yer almaya başlamıştı. İlk öyküsü "Uçurtmalar"  9 Aralık 1929'da Milliyet gazetesinde yayınlandı. [16]

SAİT FAİK'İN ÜNİVERSİTE YILLARI 

Aynı yıl İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesine kaydoldu. Orada iki yıl eğitim gördü. Fakat Uygurca öğrenmek istemediği bahanesi ile oradan da ayrılmıştı.[17]İstanbul Edebiyat’tan ayrıldıktan sonra aylaklık günleri başlamıştı. Beyoğlu'nda dolaşıyor, evinin ve okulunun yakınındaki Şehzadebaşı kıraathanelerinde vakit geçiriyordu. Lakin bu aylaklık günlerinde burada ki birçok edebiyatçı ile tanıştı. Tanıştığı bazı yazarlar ona " genç öykücü" diyerek tanımaya başlamıştı. Bu vakitlerde bazı öyküleri "Milliyet" ve "Hür" gazetelerinde çıkmıştı.

Fakat babası ve annesi onun iyi bir eğitim alması için ona baskı yapıyorlardı. Kereste ve ceviz kütüğü tüccarı olan babası, onun yurt dışında iktisat eğitimi almasını istemişti. Bu nedenle onu amcası ile  Venedik’e oradan Lozan’a göndermişti. [18] Sait Faik, hayatında ilk kez yurt dışı bir seyahat yapmış ve bunu da vapur ile gerçekleştirmiş oluyordu. Fakat Sait Faik, Lozan’ı çok sıkıcı bulmuş, Lozan'dan ayrılarak eğitim almak için Fransa’nın Grenoble şehrine geçmişti. Babasının iktisat öğrenmesi için göndermesine karşın Grenoble’deki bir lisede Fransızca öğrenmek istemiş ve Grenoble Üniversitesi Edebiyat Fakültesine kaydolmuştu.1931. Bu yıllarda ise amcası Milano daydı. Aynı yıl kısa bir süre amcasının yanına da uğramıştı. [19]  Aslında  amcası ile Türkiye’ye dönmek istemiş hatta yola bile çıkmış. Milano'ya kadar gelmişlerdi. Fakat Milano’ya geldiklerinde  Türkiye 'ye dönmekten  cayarak Grenoble’ye dönmüştü. Lakin üç yıl kaldığı halde Grenoble Üniversitesi Edebiyat Fakültesinden de mezun olmayı başarmadı. Fakat Paris'i, Lyon'u, Strazburg'u da gezip görmek fırsatını bulmuştu. Avrupa'da içkili, eğlenceli geçen bohemlik yıllarında muhtemelen bir kaç gönül ilişkisi de yaşadı. Avrupa'daki günlerini anlatan öykülerinde beklenen sevgili konusu mümkün ki bu sebepten yazılmıştı. Kısaca tahsil öğrenim görmek için gittiği  Fransa'da bohem hayatı yaşadı. Babası da bu durumu anlamış olmalıydı. Bu nedenle Tuna Nehri üzerinden yurda dönüş yapmasını istedi. Sait Faik de  Tuna Nehri yoluyla İstanbul'a geri dönmek zorunda kalmış oldu.  [20] 1934.Kısaca Bursa Erkek Lisesinden sonra gittiği İstanbul ve yurt dışındaki okulları diploma alamadan terk etti. 

 

SAİT FAİK'İN YAZARLIK YILLARI 

Ailesi Nişantaşı'nda Rumeli Caddesi üzerindeki Rumeli Apartmanı’na kiracı olarak taşınmıştı. [21] Yurda geldikten sonra yeniden öykü yazarlığına başladı. Bu yıllarda yazdığı öyküleri Varlık dergisinde çıktı. 1934.

Babası Kırağı Sokak’ta bulunan (Bugünkü Nakiye Elgün Sokağı) İkbal Apartmanını satın almış ve ailesini yeni satın aldığı bu binaya taşımıştı.  Bu sırada ise Sait Faik, Halıcıoğlundaki Ermeni Yetim Mektebinde Türkçe öğretmeni olarak görev yapmaya başladı. [22] Fakat  öğretmenlik günleri de çok sorunlu geçiyordu. Okula ve derslere sürekli geç kalıyor,  hatta çok vakit derslere gitmiyordu. Sınıfta da öğrencilere karşı bir hâkimiyet de kuramamak sorunları yaşamıştı. İlk maaşının ancak onda  birini almıştı. Çünkü derse girmediği saatleri düşmüşler, kalanı ödemişlerdi. İlk maaşını dahi bu yüzden alamadı. Bu Ermeni okulunda ancak birkaç ay çalışabilmiş ve öğretmenlik görevinden kopmak zorunda kalmıştı. Zaten bu günlerde Ali adında bir tanıdıkları babasının yanına sık sık gidip geliyor, Sait Faik'in babasını Sait Faik ile ortak bir iş yapmak için ikna etmeye uğraşıyordu. Sait Faik "Ben ne Yapayım?" adlı hikâyesinde bu günleri anlatmıştı. Nihayetinde babası Mehmet Faik Bey, onun ticarete atılmasını istemiş ve tahıl alım satım toptancılığı yapması için Ali ardındaki arkadaşı ile ona bir dükkân açmaya karar vermişti.  Biraz da bu nedenlerle,   Ermeni Mektebindeki idareciler ile tartışıp okulu terk etmişti. 1936.  Bir öğretmenin bir köylü kızı ile yaşadığı kısa süreli bir aşkı anlatan KISKANÇLIK  adlı öyküsü ile muhtemelen bu günlerini anlatmıştı.  [23]

 Babasının ona açtığı tahıl toptancılığı dükkânını Ali Elmalı adlı babasının tanıdığı bir adam ile işletmeye başladı. Fakat ortağı Sait Faik'i  kandırıyor ama Sait Faik bunu fark edemiyordu. Nihayetinde, altı ay sonra  babası durumu anladığında zaten Sait Faik'in dükkânı iflas etmişti. Bu nedenle Sait Faik, boşalmış ve iflas etmiş iş yerinin  anahtarını babasına teslim edip, bir daha dönmemek üzere ticarete  veda etti.1936.Bu tarihten sonra da bir daha, hiç bir işe girmediği gibi hiç bir iş de yapmaya kalkışmamıştı. Öğretmenliği de ticareti de beceremeyen Sait Faik, artık sadece öykücü olmaya karar vermişti. Artık her yönden başıboş,  işsiz güçsüz bir adam olmuş, kendisini tamamen öykü yazarlığı ile aylaklığa vermişti.  Zahire toptancılığı ile yaşadığı fiyaskoyu yıllar sonra yazdığı öykülerinde de anlattı. ( bkz Ben Ne Yapayım Öyküsü ) [24] 

 

Anlaşıldığı kadarı ile hem öğretmenlikte hem de ticarette başarısız oluşu, onu çok etkilemişti. Böylece  kendisini  tamamen hikâye yazarlığına vererek öykücülüğü kendine meslek olarak seçti. Artık yegâne işi, öykü yazarlığıydı. 

 Böylece   Fransa’da geçen günlerini anlattığı öyküleri Varlık dergisinde çıkmaya başlamıştı. 1936.  Bu arada öykülerini toparlayarak bir dosya haline getirmiş babasının parası ile ilk öykü kitabı olan Semaver   ’i Remzi Kitapevi kanalıyla bastırmıştı. 1936  Sait Faik ilk kitabı olan Semaver  adlı kitabındaki  İpek Mendil, Kıskançlık, Bohça , Orman ve Ev , Düğün Gecesi   gibi öyküleri Adapazarı ve çocukluk anıları ile ilgili öyküleriydi.  Şehri Unutan Adam, Garson, Meserret Oteli , Stelyanos Hrisopulos Gemisi, Bir Takım İnsanlar adlı öykülerinde ise İstanbul günlerini, Sevmek Korkusu, Louvre'dan Çaldığım Heykel, Robenson, İhtiyar Talebe, Bir Vapur ve Bir Kadın adlı öykülerinde ise Fransa ve Grenoble'da geçirdiği günleri  anlatmıştı.[25]

1936 yılında askerliğe çağrılmış fakat Babası Mehmet Faik Bey, onun askerlikten muaf tutulmamasını sağlamak için Asabiye kliniğinden ona bir rapor almıştı. [26]  Böylece askerlik yapmaktan da kurtulmuştu. Ama ilerideki yıllarda askerlikten kaçmakla suçlanacak hatta Aziz Nesin ile bu konuda bir tartışma da yaşayacaktı. Birçok kişi askerlikten kaçmak için hatıra binaen çürük raporu aldığını söyleyip duruyordu. Bu söylentiler onu üzdüğü gibi yazdığı öyküler de fazla ilgi görmüyor,  bunun için canı sıkılıyor. Üstelik dağınıklığı yüzünden sağda solda gezerken yazdığı öyküleri de orada burada unutuyordu.  Askerlik yerine Eylül 1937 de on sekiz günlüğüne Marsilya’ya gidip geldi.

SAİT FAİK'İN BURGAZ ADADAKİ HAYATI 

 Bu sıralarda babası Mehmet Faik Bey artık hasta bir adamdı. Sağlığına da iyi geleceğini düşünerek Burgaz Ada’da Çayır Sokak 15 numaradaki köşkü satın alarak ailesini de oraya taşımıştı.  Annesi ve babası bu günlerinde muhtemelen evlenmesi için de çok baskı yapıyordu. Lakin kararsız, sorumsuz bir mizacı vardı ve bunun da farkındaydı.  Çoluk çocuğa da karışmak ona zor geliyordu. Bu yüzden hiç evlenmedi. Sait Faik’in babası Mehmet Faik Bey, günümüzde Sait Faik Abasıyanık Müzesi olarak kullanılan bu köşkte sadece bir yıl bile yaşayamadan bronşit nedeni ile öldü. 1938.  Sait Faik ile annesi artık yalnız kalmışlardı ve her ikisi de ölene kadar bu köşkte yaşamışlardı.  Babası öldükten sonra kışları Nişantaşı'ndaki apartmanlarında, yazları ise Burgaz Adasında kalmaya başlamıştı. Hiçbir iş de yapmıyor, sadece aylak aylak dolaşırken öyküler yazıyor, babasından kalan servet ile hayatını idame ettiriyordu.

Sait Faik’in öyküleri ilk önce dergide çıkıyor daha sonra ise kitap haline geliyordu. 1934-1940 yılları arasında yazdığı öyküleri Varlık, Ağaç, Servet-i Fünun, Uyanış, Ses, Yeni Ses, Yaprak, Yenilik gibi dergilerde yayınlandı. Bu yıllarda Ömer Seyfettin, Refik Halit Karay ve Sabahattin Ali’nin olaya dayalı öyküleri halen çok revaçtaydı. Bu yüzden onun öyküleri çok ses getirmiyordu.  Lakin Memduh Şevket Esendal da onu tarzında öyküler yazmış, bu nedenle Sait Faik’in ben anlatıcılı ve içinde olay olmayan öyküleri de okur bulmaya başlamıştı.  Sait Faik çağdaşı olan Memduh Şevket Esendal ile durum ve kesit hikâyecisi, gözlemci bir yazar olarak belirmeye başlamıştı. Bu yıllarda Haldun Taner ve Aziz Nesin’in mizahi öykücülüğü de oldukça popülerdi.

İkinci öykü kitabı olan Sarnıç  1939 yılında Çığır Kitabevi  tarafından  yayımlandı.  Yazarın bu kitabında su, deniz ve balıkçılar ile ilgili öyküler öne çıkmıştı. Çünkü Burgaz adada dört yanı denizle çevrili, balıkçılar ve sandallar arasında yaşıyordu. [27]Bu günlerinde edebiyat çevrelerine girmiş, Peyami Sefa, Aziz Nesin, Orhan Veli, Yaşar Nabi Nayır ile tanışır olmuştu. Hatta Orhan Veli’yi anlattığı bir öykü de yazmıştı.   1940 yılında üçüncü öykü kitabı olan Şahmerdan,  yine Çığır Kitabevi tarafından yayımlanmıştı.

 1940 yılında Varlık Dergisinde çıkan daha sonra da Şahmerdan adlı kitabında yer alan “ Çelme “  adlı öyküsü nedeni ile hakkında dava açıldı. Genelkurmay’ın açtığı bu davanın gerekçesi “ Çelme” adlı öykünün “gençleri askerlikten soğutmak amaçlı “yazıldığı yönündeydi.  Yargılanma süreci içerisinde kitapları da toplatılmış bu olay onu çok sarsmıştı. [28] [29]Bu dava için birkaç defa Ankara’ya gidip gelmiş ama dava annesini çok üzmüştü. Davadan aklansa bile annesini üzmemek için bir müddet yazı yazmadı. [30]

 1940 yılı ile 1942 yılları arasında öykücülüğe küsmüştü. Fakat  4 Ekim 1940 ile 21 Şubat 1941 tarihleri arasında Yeni Mecmua dergisinde ve 19 bölüm halinde  Medarı Maişet Motoru  adlı eseri yayınlanmıştı.  Medarı Maişet Motoru  ayrı ayrı öykülerden oluşan ama bir iki tane ortak kahramanların hayatları ile kesişen veya birleşen birtakım insanların öyküleri şeklinde tertip edilmiş bir roman özelliği taşıyordu. [31]

 Bir ara   Haber-Akşam Postası  adlı gazetelerde Adliye Muhabirliği işine girmişti.  Mahkemelerde görülen davaların röportajlarını öykü tadında yazıyor, adliye muhabirliği bakış açısı ile izlenimlerini de aktarıyor ve gazetelere gönderiyordu.  Haber ve Akşam Postası  adliye muhabirliği işine 28 Nisan 1942 yılında başlamış,  tıpkı diğer yapıp bıraktığı işler gibi adliye muhabirliği işinde de çok sebat edememiş ve 31 Mayıs 1942 tarihinde ise bu işini de bırakmıştı. Yazarın bu kısa süreli işinde yazdığı yazıları Varlık Dergisi toplamış ve ölümünden iki yıl sonra  Mahkeme Kapısı adlı ile yayımlamıştı.

 1941 tarihinde Yeni Mecmua’da tefrika edilen  Medarı Maişet Motoru   adlı eserini kitap halinde çıkartmak istemişti. Lakin hiçbir yayıncı bu kitabı basmaya yanaşmamıştı. Bunun üzerine annesinden para alarak bu kitabını Yokuş Kitabevi kanalıyla 1944 yılında yayımladı.  Fakat bu kitabı çok kısa süre içinde ve asılsız bir ihbar nedeni Bakanlar Kurulu kararı ile piyasadan toplatıldı. [32]  Yazarın bu eseri 1952 yılında Varlık yayınları tarafından  Medarı Maişet Motoru ismi ile değil  Ceylan-ı Bahri olarak değiştirilerek yeniden basılmıştı.  Eserinin toplatılması onda büyük bir sukut-u hayale uğratmış, annesi de bu duruma çok üzülmüştü. Kendisi de bu olaydan oldukça etkilenmiş yazmayı da bırakmıştı. Bu yıllardaki günlerini balık avlayarak, aylak aylak gezerek, Beyoğlu’nda dolaşarak, sinemaya veya tiyatroya giderek, içki içerek  veya  Şişli’deki evlerinde geçiriyor, canı sıkıldıkça Burgaz Adadaki annesinin yanına gidiyordu

 Yeni öyküler yazmaktan korkar olduğu günleri uzun sürdü. Yazları Burgaz adasındaki köşklerinde kalıyor ama sık sık vapurla İstanbul’a gidip gelerek sinemalarda ve tiyatrolarda günlerini geçirmeye başlamıştı. Bu sıkıntılı günleri 1948 yılında yayımlanan Lüzumsuz Adam adlı kitabındaki öyküleri oluşturmuş olacaktı.

SAİT FAİK'İN SİROZ HASTASI OLDUĞU YILLARI 

1945 yılında hastalanmış doktoru ona içki içmemesini tembih etmişti. Zaten işte bu günlerde yazmaktan da iyice soğumuş,  evsiz barksız, işsiz, güçsüz insanlar gibi yaşamaya başlamış kısacası kendisini tam bir Lüzumsuz bir Adam   görmeye başlayarak iyice içerlemişti. Bu günlerde kendi hayatını da iyice sorgulamaya başlamıştı.  Onun bu psikolojisi bu tarihten sonra yazdığı öykülere de yansıdı. 

 

1947 de sıhhati de bozulmaya başlamış, karaciğerinin büyüdüğü ortaya çıkmış, burnundan da kan gelecek şekilde iyice kötüleşmişti.  1948 de Siroz olduğu kesinlik kazanmıştı. [33]  Siroz olduğunu öğrendikten sonra çok sevdiği içkiyi bile terk edip perhize bile başlamak zorunda kaldı. [34]  Ama bu yıllarında yeniden yazmaya başlamıştı. Lakin yazdığı öykülerinde iç sıkıntılarını dile getiren konular çoğaldığı gibi, evsizlerin, işsizlerini sokakta yatıp kalkan veya ölen insanların dramları konulu öyküleri de artmıştı. 1944 ile 1948 yılları arasında yazdığı öykülerini 1948 yılında Lüzumsuz Adam  adlı öykü kitabında birleştirerek yayımladı. Yazar bu dördüncü öykü kitabında kendisini lüzumsuz hisseden bir adamın iç dünyasını, işçilerin, evsizlerin kısaca lüzumsuz adamların dramlarını, çirkin toplumsal düzeni, sahtelikler, adaletsizlikler karşısında ezilip, bükülen veya şuraya buraya düşüp ölüveren adamların yalnızlıklarını ve dahası kendi yalnızlığını anlattı.

1950 yılında Lüzumsuz Adam  kitabındaki öykülerle benzer içerikler taşıyan 22 öyküden oluşan Mahalle Kahvesi  adlı beşinci öykü kitabını Varlık Yayınları kanalıyla çıkarmıştı. [35]

 Tedavi için Paris’e gitmiş ama hastanede on beş gün kalması istenmiş,  karaciğerinden de parça alınacağı için bundan çok korkmuş ve tedavi olmadan İstanbul’a dönmüştü. [36] Paris’ten döndüğünde artık çok daha karamsar biri olup çıkmıştı. Fakat şaşılacak bir şekilde   kendisini yazarlığa vermiş, yazarlık hayatının en verimli günleri  Paris’ten döndüğü günlerden sonrası yıllar olmuştu. Hasta olmasına rağmen sürekli olarak yazmaya başlamıştı. 1951 yılında Kumpanya adlı eseri Varlık Yayınları tarafından bastırıldı. 1952 yılında Varlık Yayınları Havuz Başı , Havada Bulut,Son Kuşlar , Medarı Maişet Motoru  adlı eserlerini de bastı.  

1953 ‘te tedavi için Paris’e gitmeye yeniden niyetlendi ama yine cesaret edememişti.  Varlık Yayınları Kayıp Aranıyor romanı ile Şimdi Sevişme Vakti adlı  şiir kitabını 1953 yılında yayımlamış ve bu yıl Mark Twain Cemiyeti şeref üyeliğine seçilmişti. [37]

1954 yılında Alemdağ'da Var Bir Yılan yine Varlık Yayınları tarafından çıkmıştı.  Aynı yıl Georges Simenon'dan çevirdiği  “ Yaşamak Hırsı” isimli kitabı İstanbul Yayınları tarafından basılmıştı. Kendisi hayatta iken basılan son kitabının ismi çok manidardı.

 

SAİT FAİK'İN ÖLÜMÜ 

5 Mayıs 1954 günü ani bir kriz geldi. Marmara Kliniği’ne yatırılan Sait Faik’in yemek borusundan şiddetli kan geliyordu. Bu kan kaybı nedeni ile komaya girmiş ve 11 Mayıs 1954 te hayata gözlerini yummuştu.

Sait Faik’in naşı Marmara Kliniğinden alınıp  Şişli Camiinde musalla taşına konulmuş ve cenazesi  Zincirlikuyu Mezarlığına defnedilmişti.

 

SAİT FAİK MÜZESİ VE ÖDÜLÜ 

Ölmeden önce Darüşşafaka Lisesine bir ziyarette bulunmuş, öldükten sonra mirasının bu cemiyete verilmesi arzusunu dile getirmişti.  Ölümünden sonra annesi Burgaz ada’daki köşklerinin kendi ölümünden sonra Darüşşafaka cemiyetine devredilmesini isteyen bir vasiyet bıraktı. Yalnız bir şartı vardı. Sait Faik’in adının yaşatılması için her yıl bir Sait Faik edebiyat ödülü verilmesini istemişti. Bu nedenle  Burgaz Adadaki köşk  Sait Faik Müzesi haline getirildi. Ayrıca her yıl en iyi hikâye kitabına verilmek üzere bir Sait Faik armağanı verilmeye başlandı.

SAİT FAİK'İN ESERLERİ 

Hikâye kitapları

  • Semaver (1936, Remzi Kitabevi)

  • Sarnıç (1939, Çığır Kitabevi)

  • Şahmerdan (1940, Çığır Kitabevi)

  • Lüzumsuz Adam (1948, Varlık Yayınları)

  • Mahalle Kahvesi (1950, Varlık Yayınları)

  • Havada Bulut (1951, Varlık Yayınları)

  • Kumpanya (1951, Varlık Yayınları)

  • Havuz Başı (1951, Varlık Yayınları)

  • Son Kuşlar (1952, Varlık Yayınları)

  • Alemdağ'da Var Bir Yılan (1954, Varlık Yayınları)

  • Az Şekerli (1954, Varlık Yayınları)

  • Tüneldeki Çocuk (1955, Varlık Yayınları)

Şiir

  • Şimdi Sevişme Vakti (1953, Yenilik Yayınları)

Roman

  • Medarı Maişet Motoru (1944, Ahmet İhsan Basımevi)

  • (1952, ikinci baskı, Birtakım İnsanlar adı ile)

  • Kayıp Aranıyor (1953, Varlık Yayınları)

Çeviri

  • Yaşamak Hırsı, Georges Simenon (1954)

  • Röportajları

  • Mahkeme Kapısı (1956, Varlık Yayınları)

  • SAİT FAİK İLGİLİ LİNKLER

Kayıp Aranıyor Romanı Hakkında ve Özeti Sait Faik Abasıyanık

Sait Faik Abasıyanık Seçme Hikayelerinden Özetler

Kayıp Aranıyor Sait Faik Abasıyanık

Sait Faik Abasıyanık Sinagrit Baba İncelemesi ve Tam Metni

Sait Faik Dülger Balığının Ölümü Metni ve İnceleme

Sait Faik Son Kuşlar Metni ve Öykünün İncelemesi

Sait Faik’in Unutulan Öyküsü Sokaktan Geçen Kadın

  •  

KULLANILAN KAYNAKLAR 

profile

Şahamettin Kuzucular

0

1

writer

Sait Faik Abasıyanık

Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın

Yorumlar