BAŞLICA DENEME YAZARLARIMIZ VE ESERLERİ 

Nurullah Ataç,     (d. 21 Ağustos 1898 - ö. 17 Mayıs 1957)

Türk eleştirmen, denemeci, yazar, şair. Eleştiri ve deneme alanı dışında hemen hemen yapıt vermeyen sayılı yazarlardan biridir.

1898 yılında İstanbul, Beylerbeyi'inde doğmuştur. Dr. Galip Ata kardeşlerinden biridir.  İlkokulu (iptida) 1909 yılında bitirmiş, aynı yıl annesini yitirmiştir. Daha sonra Mekteb-i Sultanî'de (Galatasaray Lisesi) okumuş, bu okuldayken Burhan Asaf (Belge) ve Vedat Nedim (Tör) ile arkadaş olmuştur. Birinci Dünya Savaşı'ndan önce İsviçre'ye gitmiştir.  Cenevre'de kaldığı süre içinde Fransızcasını ilerleten Ataç, bu arada Tiyatroya merak sarmış, bu merak Tiyatro eleştirmenliğine başlamasına vesile olmuştur. 

Babasının ölümünün ardından 1919'da İstanbul'a döndü. 1922 yılına kadar İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi'ni sürdürdü tamamlayamadı. Ataç'ın ilk yazısı 1921 yılında Dergâh dergisinde çıkmıştır. Fransızca öğretmenliği ve çevirmenlik yaptı. 1945'den sonra Cumhurbaşkanlığı çevirmeni olarak görev yaptı. Tiyatro eleştirisi ile ilgili yazıları Dergâh, Akşam, Hâkimiyet-i Milliye, Milliyet, Son Posta, Haber-Akşam Postası, Ulus, Son Havadis gazetelerinde ve Hayat, Darülbedayi ,Yeni Adam, Ülkü dergilerinde yayımlamıştır. ( Geniş bilgi için bkz : Nurullah Ataç Hayatı Edebi Kişiliği Eserleri )

Tüm kitapları Can Yayınları'ndan ve Yapı Kredi Yayınları'ndan çıkmıştır.

Yapıtları Telif: Günlerin Getirdiği (1946), Sözden Söze (1952), Karalama Defteri (1952), Ararken (1954), Diyelim (1954), Söz Arasında (1957), Okuruma Mektuplar (1958), Günce (1960), Prospero ile Caliban (1961), Söyleşiler (1964), Şöyleşiler (1962 Dil üzerine), Günce I (1972), Günce II (1972), Dergilerde (1980), Çeviri: Aisopos: Masallar (1944), Lukianos: Seçme Yazılar I,II,III (1944,1944,1949), Sophokles: Oipidus Kolonos'ta (1941), Plautus : Amphitryon (1943), Balzac: Vandetta (1943), Stendhal: Kırmızı ve Siyah I, II (1941,1942), Laclos: Tehlikeli Alâklar (1944), Simenon: Kiralık oda (1953)

SUUT KEMAL YETKİN

 ( D. 1903, Şanlıurfa, ö. 1980), Türk edebiyatçı, denemeci, edebiyat profesörü.
 Urfa Halvetî Dergâhı Post-nişîni Şeyh Abdulkadir Efendi'nin oğludur.

İlköğrenimini de İstanbul'da lise eğitimini Galatasaray Lisesi'nde yapmıştır. 1925 ‘te Fransa'ya gitmiş Sorbon Üniversitesinde Felsefe eğitimi görmüştür. Türkiye'ye de çeşitli liselerde ve öğretmen okullarında öğretmenlik yapmıştır. 1934'te Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi'ne Estetik ve Sanat Tarihi doçenti olmuş 1939'da Milli Eğitim Bakanlığı Güzel Sanatlar Genel müdürü olmuştur.  

1939'da Cumhuriyet Halk Partisi Urfa Milletvekilliği yaptı. 1950’den sonra ise Ankara Üniversitesinde İslam Sanatları profesörü oldu. 1959-1963 yılları arasında Ankara Üniversitesi Rektörü oldu ve İki kez de Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi dekanlığı yaptı.

Hacettepe Üniversitesi Sanat Tarihi Bölümü kurucularındandır..1972'de yaş haddinden emekli olan .Suut Kemal Yetkin, 18 Nisan 1980'de Ankara'da öldü.  Cebeci Asri Mezarlığı'ndadır.

Yazın yaşamına Suut Saffet takma adıyla başladı. İlk yazısı 1923'te Servet-i Fünûn’da çıktı.  "Sanat ve Edebiyat" adlı bir dergi çıkardı. Estetik, sanat, felsefe, resim konularındaki yapıtlarının yanı sıra, deneme türünde eserler verdi.

 Bazı eserleri

    Şiir Üzerine Düşünceler
    Günlerin Götürdüğü
    Yokuşa Doğru
    Düşün Payı
    Estetik
    Metafizik
    Edebiyat Konuşmaları
    Edebiyat Üzerine
    Yarına İnanmak
    Yazılanı Yaşama
    Canım kitap

SALAH BİRSEL

 (d. 1919, Bandırma - ö. 1999, İstanbul), şiir, deneme, günlük, roman, çeviri ve tarih konularında eserler vermiştir.

1919'da Balıkesir'in Bandırma ilçesinde doğmuş 1999 yılında İstanbul'da yaşamını yitirmiştir. Pek çok yazı türünde eser veren yazarın asıl adı Ahmet Selahattin’dir. Tiyatro oyuncusu Jale Birsel’in eşidir.

Bandırma’da doğdu.  Saint Joseph Fransız Okulu, İzmir Erkek Lisesinde eğitim gördü ve mezun oldu.  (şimdiki adıyla İzmir Atatürk Lisesi)tamamlamış ardından İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nde ki öğrenimlerinden sonra, İstanbul Nişantaşı Ortaokulunda Fransızca öğretmenliği yaptı. 1953-1956 arasında iş müfettişliği, 1956-1960 arasında Edebiyat Fakültesi Kütüphane Müdürlüğü, 1960-1973 arasında Türk Dil Kurumu Yayın Kolu Başkanlığı yaptı. Ankara Üniversitesi Basımevi Müdürlüğü’nden emekli oldu. (1972)[3] 10 Mart 1999 yılında İstanbul’da seksen yaşında iken vefat etmiştir.

İlk şiirleri 1937'de "Gündüz" dergisinde çıktı. 1940-1950 arasında "İnkılâpçı Gençlik", "Sokak", "İnsan", "Seçilmiş Hikâyeler" gibi dergiler şiirlerine yer verdi. 1947 yılında çıkan” Dünya İşleri, “ Garip hareketine yakın şiirlerini içeriyordu. Birçok türde eser veren Salah Birsel daha çok deneme ve şiir türünde verdiği eserler ile dikkat çekmiştir.

 ( Bkz   Salah Birsel Hayatı ve Edebi Yönleri

Salah Birsel Hayatı ve Şairliği

Boğaziçi Şıngır Mıngır Hakkında Özeti Alıntılar Salah Birsel

Boğaziçi Şıngır Mıngır Hakkında Konusu Tahlili Salah Birsel

DENEME, ELEŞTİRİ, GÜNLÜK:
 

• Şiirin İlkeleri (1952)

• Günlük (1955)

• Sev Beni Sev (1957)

• Kendimle Konuşmalar (1969)

• Şiir ve Cinayet (1975)

• Kahveler Kitabı (1975)

• A Beyoğlu Vah Beyoğlu (1976)

• Kuşları Örtünmek (1976)

• Kurutulmuş Felsefe Bahçesi (1979)

• Boğaziçi Şıngır Mıngır (1980)

• Halley Kimi Kurtarır (1981)

• Paf ve Puf (1981)

• Hacivat Günlüğü (1982)

• Sergüzeşt-i Nono Bey ve Elmas Boğaziçi (1982)

• Amerikalı Tolstoy (1983)

• İstanbul-Paris (1983)

• Bir Zavallı Sarı At (1985)

• Yapıştırma Bıyık (1985)

• Şişedeki Zenci (1986)

• Asansör (1987)

• Kediler (1988)

• Aynalar Günlüğü (1988)

• Seyirci Sahneye Çıkıyor (1989)

• Bay Sessizlik (1990)

• Nezleli Karga (1991)

• Yaşlılık Günlüğü (1992)

• Gandhi ya da Hint Kirazının Gölgesinde (1993)

• Gece Mavisi (1994)

• Papağanname (1995)

• Yanlış Parmak (1996)

ROMAN:

• Dört Köşeli İnsan (1961)

İNCELEME:

• Fransız Resminde İzlenimcilik (1967)

• Goethe (1972)

• 
  

CEMİL MERİÇ

 (12 Aralık 1916, Reyhanlı - ö. 13 Haziran 1987, İstanbul), deneme yazarı çevirmen ve düşünür. yazar ve düşünür.

1916’da Reyhaniye’de Reyhanlı dünyaya geldi. Balkan Savaşları sırasında Dimetoka’dan göçmüş bir ailenin çocuğudur. Gerçek ismi Hüseyin Cemil'dir. Reyhanlı Rüşdiyesi’nde İlkokulu bitirdi. Şehir Fransız idaresinde iken Fransız eğitim sistemi uygulayan Antakya Sultanisi'nde okudu

Pertevniyal Lisesi'ni bitirdi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe bölümünde bir süre okudu. Daha sonra İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Fransız Dili ve Edebiyatı bölümünü bitirdi. 1955'te görme yetisini kaybetti.

1963’ten sonra Edebiyat Fakültesi’nin Sosyoloji bölümünde sosyoloji ve kültür tarihi dersleri verdi Emekli olana kadar da bu görevde kaldı.

1965-1973 yılları arasında çeşitli dergilerde yazıları ve çevirileri yayımlandı. 1981’de Ankara Yazarlar Birliği tarafından “Yılın Yazarı” seçildi.  1983’te eşi Fevziye Hanım öldü.  1983 ‘te beyin kanaması geçirdi ve sol taraf felç oldu. 13 Haziran 1987’de hayatını kaybetti. Karacaahmet Mezarlığı’na defnedilmiştir.

Deneme Örnekleri : Montaıgne Cemil Meriç Nurullah Ataç

Bu Ülke Ve Eserden Alıntılar Cemil Meriç

Bu Ülke Hakkında Basımı Yazımı Konusu ve Alıntılarla Cemil Meriç

Karanlığa meydan okuyan Filozof “CEMİL MERİÇ”

CEMİL MERİÇ’İN AKIL DEFTERİ

MUHTEŞEM BİR MÂZİYİ MUHTEŞEM BİR İSTİKBÂLE BAĞLAYAN KÖPRÜ: CEMİL MERİÇ

CEMİL MERİÇ İÇİN

Eserleri

Hind Edebiyatı (İstanbul 1964,  Bir Dünyanın Eşiğinde, İstanbul 1976); Saint-Simon: İlk Sosyolog-İlk Sosyalist (İstanbul 1967); Bu Ülke (İstanbul 1974); Umrandan Uygarlığa (İstanbul 1974); Mağaradakiler (İstanbul 1978); Kırk Ambar (İstanbul 1980, Bir Facianın Hikâyesi (Ankara 1981); Işık Doğudan Gelir (İstanbul 1984); Kültürden İrfana (İstanbul 1985); Jurnal I-II (İstanbul 1992-1993); Sosyoloji Notları ve Konferanslar (haz. Ümit Meriç, İstanbul 1993).

Çevirileri

Ayrıca Balzac’tan Altın Gözlü Kız (1943), Otuzunda Kadın (1945), Onüçlerin Romanı (1945), Kibar Fahişelerin İhtişam ve Sefaleti (1946); Victor Hugo’dan Hernani (1956); Uriel Heyd’den Ziya Gökalp: Türk Milliyetçiliğinin Temelleri (1980); Maxime Rodinson’dan Batıyı Büyüleyen İslam (198
 

 SABAHATTİN EYÜBOĞLU

( d. Akçaabat, 1908 – ö. İstanbul, 13 Ocak 1973), yazar, akademisyen ve çevirmen.

lköğrenimini Kütahya, ortaöğrenimini Trabzon'da tamamladı.  Avrupa'da eğitim görecek gençler sınavını kazanarak Dijon, Lyon ve Paris üniversitelerinde, edebiyat eğitimi aldı. İstanbul Üniversitesi Fransız Dili ve Edebiyatı bölümünde doçent oldu. (1933 ) 1939 ‘dan sonra eğitim müfettişliği ve Talim Terbiye Kurulu üyeliği öğretmenlik vb yaptı. (1943 - 1947) İstanbul Üniversitesi Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde dersler verdi. (1950 - 1960), Teknik Üniversite ve Tatbiki Güzel Sanatlar Okulu'nda sanat tarihi (1951 - 1958) dersleri verdi. 1960 ihtilalinde 147'ler içinde yer aldı.  Görevlerinin iadesinden sonra Teknik Üniversite'deki öğretim üyeliğine devam etti.

Sabahattin Eyüboğlu çok geniş bir konular alanı üzerinde yazılar yazmış, günümüzde de referans kabul edilen çeviriler gerçekleştirmiş, bu arada kısa metrajlı filmler de yapmıştır.

 Deneme - inceleme

    Avrupa resminde gerçeklik duygusu (1952),
    Fatih albümüne bakış (1952),
    Mavi ve kara (1961),
    Yunus Emre'ye selam (1966),
    Yunus Emre (1971),
    Sanat üzerine denemeler (1974),
    Pir Sultan Abdal (1977),
    Köy Enstitüleri üzerine (1979),
    Diyelim Söz Arasında (Deneme)*ÖGŞ*
    Kırkpınar [Düzenleme] (1977)

İSMAİL HABİB SEVÜK

( 1892, Edremit – ö. 17 Ocak 1954 İstanbul),  yazar, edebiyat tarihçisi, gazeteci, siyasetçi.

lk öğrenimin Edremit, lise öğrenimini Bursa'da, Yükseköğrenimini İstanbul'da Darülfünun Hukuk Mektebi'nde tamamladı (1913).

Kasatamonu, İzmir ve Balıkesir'de öğretmenlik yaptı.  Balıkesir'in de Yunan işgaline uğraması üzerine Kastamonu’ya tekrar gitti. Kurtuluş Savaşı boyunca Anadolu’da çıkarılan çeşitli gazetelerde Milli Mücadeleyi destekleyen yazılar kaleme aldı.

Vasıf Bey'in Maarif Vekâleti sırasında Edirne Milli Eğitim Müdürü oldu. Edirne Türk Ocağı başkanlığını üstlendi.

Cumhuriyet döneminin ilk edebiyat tarihi kitabı olan “Türk Teceddüt Edebiyatı Tarihi” adlı eserin yazarıdır. VII. T.B.M.M’de Sinop milletvekili olarak yer almıştır (1943-1946). . 17 Ocak 1954'te gırtlak kanseri nedeniyle İstanbul'da yaşamını yitirdi.

 Eserleri

Gezi Yazıları

• Tuna'dan Batı'ya, 1935-44.

• Yurttan Yazılar, 1943.

Anı

O Zamanlar, 1936.(Kurtuluş savaşı anıları)

İncelemeleri

• Türk Teceddüt Edebiyatı Tarihi, 1925.

• Atatürk İçin, 1939.

• Edebiyat Bilgileri, 1942.

• Edebi Yeniliğimiz, 1931-32. (Türk Teceddüt Edebiyatı Tarihi'nin geliştirilmiş baskısıdır)

• Avrupa Edebiyatı ve Biz, 1940-41.

• Tanzimat’tan Beri, 1940.

• Türk Güreşi, 1946

• Mevlana, 1954.

• Yunus Emre, 1954.

RUŞEN EŞREF ÜNAYDIN

Ruşen Eşref Ünaydın (d. 1892 İstanbul - ö. 21 Eylül 1959 İstanbul), gazeteci, yazar, siyasetçi ve diplomat.

1892'de İstanbul'da doğdu. Babası devrin önemli hekimlerinden biri olan Doktor Eşref Ruşen Bey’dir. İlköğrenimini bitirdikten sonra Galatasaray Sultanisi'ne giderek (1911) de buradan mezun oldu. Darülfünun Edebiyat Fakültesi'ni (1914) yılında bitirdi.

Askeri Baytar Âlisi'nde, Darülmuallimini Âli'de, Türkçe edebiyat ve Fransızca öğretmenliği yaptı [1](1911-1918).

Yazarlık hayatına 1914'te mütercimlikle başladı. İlk yazılarını Tevfik Fikret'in teşvikiyle Servet-i Fünun'da yayımlamaya başladı. Yazarlık hayatına 1914'te mütercimlikle başladı 1918'de Yeni Gün muhabiri olarak Kafkasya'ya, Tasviri Efkâr muhabiri olarak Sivas'a gitti. Dergi ve gazetelerde mülakat ve gezi türünde yazıları yayımlandı.

1920'de Anadolu hükümetinin çağrısı üzerine İnebolu yoluyla Ankara'ya gitti; Türk Kurtuluş Savaşı'na katıldı. 1922 yılında Buhara elçiliği başkatibi oldu. Lozan Konferansı'nda matbuat müşavirliği yaptı. TBMM II., III. ve IV. dönemlerinde Afyonkarahisar Milletvekili olarak görev yaptı. Riyaseti Cumhur Umumi Katipliği'nde (Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreterliği), Tiran, Atina, Budapeşte elçiliğinde ve Roma, Londra ve Atina Büyükelçiliğinde bulundu. 1933'de cumhurbaşkanlığı genel sekreterliğine getirildi. 1945-1952 yılları arasında Tiran, Atina ve Budapeşte'de elçilik, Roma, Londra ve Atina'da büyükelçilik yaptı. 1952'de emekli olduğunda Türkiye'ye döndü ve hayatının son yıllarını Atatürk'e dair hatıralarını kaleme almakla geçirdi. 21 Eylül 1959'da İstanbul'da öldü  ( bkz Ruşen Eşref Ünaydın Hayatı Edebi Yönü Eserleri

Diyorlar Ki Hakkında Özeti Ruşen Eşref Ünaydın

“Ruşen Eşref Ünaydın'dan Hatıralar

Ruşen Eşref Ünaydın’ın  Hatıralarından
Eserleri

• Diyorlar ki (1918) .

• Tevfik Fikret (1919I,

• Geçmiş Günler (1919),

• İstiklal Yolunda (1922),

• Damla Damla (1928),

• Anafartalar Kumandanı Mustafa Kemal ile Mülakat (1918, 1930),

• Boğaziçi-Yakından (1938),

• Atatürk (1953),

• Atatürk ile Milli Tesanüt (1954),

• Atatürk'ü Özleyiş (1957).

ŞEVKET SÜREYYA AYDEMİR

 (d. 1897, Edirne - ö. 25 Mart 1976), yazar, düşünür, tarihçi.
1897'de Edirne'de doğdu. Ailesi Balkan göçmenidir.  Mahalle Mektebi'nden sonra askeri rüştiyeye devam etti. Küçük yaşında iken İttihat ve Terakki Cemiyeti'ne üye oldu. Balkan Savaşları öncesinde annesini ve bir ağabeyini kaybetti. Edirne işgale uğrayınca İstanbul'a gönderilen çocuklar arasında yer aldı. Kuleli Askeri Lisesi'ne kaydoldu ama bir oğlunun daha asker olmasını istemeyen babasının çağırması üzerine geri döndü; Edirne Rüştiyesi ve Öğretmen Okulu'nda öğrenim gördü.

Kafkasya Cephesi'nde çarpıştı, yaralandı. Soyadı Kanunu çıktığında u MÜFİDE FERİT 'in Aydemir adlı romanından etkilendiği için Aydemir soyadını aldı.  Edirne'ye dönerek öğretmenlik eğitimini tamamladı. Edirne'nin işgali üzerine yerel direniş hareketlerine katıldı. Azerbaycan'ın İstanbul hükümetinden öğretmen istemesi üzerinde Nuha şehrinde  (bugünkü adıyla Şeki) 1919–1920 yılları arasında öğretmenlik yaptı.  Azerbaycan'da Ermeniler'e karşı kurulan gönüllü birliğin kumandanı olarak halk kahramanı haline geldi. Doğu Halkları Kurultayı Nuha Delegesi olarak katıldığı kongre sonrasında komünizme merak sardı.  Batum'a gittiğinde Komünist Parti'ye girdi ve Batum'da bir öğretmen arkadaşının kız kardeşi ile evlendi.  Moskova'ya giderek  Doğu Emekçileri Komünist Üniversitesi'ne (KUTV) kaydoldu. İktisadi ve Sosyal Bilimler Okulu'nda ekonomi eğitimi aldı. 1923 yılında Türkiye'ye geri döndü.

1924 yılında Sadrettin Celal Antel ile Lenin ve Leninizm kitabı yayımlandı. 1925'te TKP'nin üçüncü kongresinde Merkez Komite üyesi oldu. Devrin  ünlü komünistleriyle  beraber 10 yıl hapse mahkûm oldu.. Afyon Cezaevi'nde geçirdiği bir buçuk yıl yattı.  1927'deki genel af sonrasında çıktı. Bu olaydan sonra Kemalist oldu.

Ankara Ticaret Mektebi müdürü olduktan sonra bu görevi 1936'ya kadar sürdürdü. . İki yıl Ankara Belediyesi İktisat Müdürlüğünde çalıştıktan sonra İktisat Bakanlığı'nda çalışmaya başladı  1951'de emekli edildikten sonra kendisini yazarlığa verdi. Bu yıllarda Tek Adam adlı eserinde Atatürk'ü; İkinci Adam adlı eserinde İsmet İnönü'yü yazdı. Toprak Uyanırsa ve Kahramanlar Doğmalıydı adlı romanlarını bitirdi. 27 Mayıstan sonra  Devrim ve Yön gibi dergilerde yazıları yayınladı.  Yön dergisi kapatılınca yazılarına Cumhuriyet gazetesinde devam etti. 25 Mart 1976'da Ankara'daki evinde öldü.

 Kendi yaşamını anlattığı Suyu Arayan Adam(1959), Atatürk ve İnönü dönemlerini incelediği üçer ciltlik Tek Adam (1963-65) ve İkinci Adam (1966-68) adlı kitapları en ünlü eserleridir.

(  Bkz Suyu Arayan Adam Özeti ve Hakkında Şevket Süreyya Aydemi

Eserleri

• Tek Adam (Mustafa Kemal'in Hayatı) Üç cilt (biyografi)

• İkinci Adam (İsmet İnönü) Üç cilt (biyografi)

• Makedonya'dan Ortaasya'ya Enver Paşa Üç cilt (biyografi)

• Suyu Arayan Adam (otobiyografi)

• Menderes'in Dramı (biyografi)

• İnkılap ve Kadro (makale)

• Lenin ve Leninizm (ortak kitap)

• Cihan İktisadiyatında Türkiye (inceleme-araştırma)

• İktisat Mücadelesinde Köy Muallimi (makale)

• Halk İçin İktisat Bilgisi (makale)

• Türkiye Ekonomisi (inceleme-araştırma ders kitabı)

• Toprak Uyanırsa (roman)

• İhtilalin Mantığı ve 27 Mayıs İhtilali (inceleme)

• Kahramanlar Doğmalıydı (roman)

• Kırmızı Mektuplar ve Son Yazılar (mektup - makale)

• Lider ve Demagog (inceleme)

 Şevket Rado,

1913-1988)

Ailesi 1913 ‘te İstanbul'a gelen göçmenlerdendir. Vefa Lisesini ve sonra Hukuk Fakültesini bitirdi

Şevket Rado, Üniversitede iken Son Posta Gazetesinde gazeteciliğe başladı 1932. Daha sonra Akşam Gazetesine geçerek orada 25 yıl boyunca muhabirlik, fıkra yazarlığı, yayın müdürlüğü yaptı.

gazetecilik dışında dönemin Zoğrafyon Lisesi'nde Sosyoloji, St.Joseph Lisesi'nde ise edebiyat öğretmenliği yaptı. Öte yandan, İstanbul Üniversitesi Gazetecilik Enstitüsü'nde yazı türleri adlı dersi yürüttü. Bunların dışında, 5 yıl süreyle İstanbul Radyosu'nda her hafta aile sohbetleri programı yaptı.

1956'da Hayat Dergisini çıkardı. Hayat dergisi, daha ilk sayısında 193.000 adet satarak Türkiye’de rekora imza attı. Bu rakam, 1958–1968 yılları arasında ise, 200.000'lere kadar çıktı. Ses, Resimli Roman, Hayat Spor, Ayna ve Hayat Tarih dergileri çıkardığı ve yönettiği dergilerdi.  1975’te Türkiyemiz dergisinin genel yayın yönetmeni olmuştu. Tercüman gazetesinde sohbet yazıları yazmıştı.  9 Nisan 1988 tarihinde İstanbul’da öldü ve Zincirlikuyu Mezarlığı’na defnedildi.

Rado Eserleri: Hayat Böyledir,Tatlı Dil, Aile Sohbetleri, Saadet
Yolu, Eşref Saati, Ümit Dünyası, 50. yılında Sovyet Rusya,

Türk edebiyatında deneme türünde yazılmış başlıca  yazarlar:

•  

• Nurullah Ataç (1898-1957),

• Sabahattin Eyüboğlu (1908-1973),

• Suut Kemal Yetkin (1903-1980),

• Mehmet Kaplan (1915-1986),

• Nurettin Topçu (1909-1975),

• Salah Birsel (1919 ),

• Vedat Günyol (1912 ),

• Enis Batur (1952 ),

• Cemil Meriç (19171987),

• Mehmet Salihoğlu (1922 ),

• Uğur Kökden (1934 ),

• Nermi Uygur (1925 ) bunlardan birkaçıdır

Türk edebiyatında deneme türünde yazılmış başlıca eserler 

• Ahmet Haşim'in Bize Göre (1928), Gurebahanei Laklakan (1928);

• Ahmet Rasim'in Eşkâl-i Zaman (1918) ve pek çok yazısı;

• Mahmut Sadık'ın Takvimden Yapraklar (1912);

• Refik Halit Karay'ın Bir Avuç Saçma (1939), Bir İçim Su (1931), İlk Adım (1941), Üç Nesil Üç Hayat (1943), Makyajlı Kadın (1943), Tanrıya Şikâyet (1944);

• Falih Rıfkı Atay'ın Eski Saat (1933), Niçin Kurtulmak (1953), Çile (1955), İnanç (1965), Pazar Konuşmaları (1966), Kurtuluş (1966), Bayrak (1970)