Osmanlıca yazılışı: ta’viz تعویذ
Ta’viz sözcüğü Arapça kökenlidir. Osmanlıca sözlüklerde : “ Nazar veya kötü şeylerden muhafaza için takılan dualı kâğıt, nüsha. Muska.Bedel, bir şey vermek. Kur'ân-ı kerîmde bildirilen ve Peygamberimizden naklen gelen duâları okumak veya bunları yazıp üzerinde taşımak.” Anlamları ile izah edilir.
Eski devrilerde çocuklara özel yazılan, güzel ve alımlı çocuklara nazar değmesine mani olmak için hazırlanan çocuk muskalarına ta’viz denmiştir. Divan şairlerinin yüzlerinde yeni yeni ayva tüyleri çıkmaya başlayan tıfl, mugbece, nazenin sevgililerine ta’viz muskası takmayı düşünmüşler, bu sözcüğü çocuk yaştaki, tüyü yeni bitmeye başlayan sevgililerinin yaşlarının ne kadar küçük olduklarını ifade etmek için kullanmışlardır.
Ben dahi gam mı çekerdim nazâr-ı â’dadan
Bâzû-yu vasl da ta’vizim olaydı ha – mim Nabi
Çeşm-i bed ermesin deyü ey nâzenin sana
Ta’viz –i hüsn yazdı hat-ı anberin sana Sâmi [1]
İLGİLİ LİNKLERİMİZ<
kaynakça
[1] A.T. Onay, Eski Türk Edebiyatında Mazmunlar, s. 470
0
0
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın