Tahsin Yücel Hayatı Eserleri ve Edebi Kişiliği

 

17 Şubat 1933, Elbistan/Kahramanmaraş ‘ta Kunduracı olan Ahmet Yücel'le Nuriye Münevver Hanım'ın oğlu olarak dünyaya geldi. Henüz üç yaşındayken babası vefat etmiş annesi onu ve kardeşlerini tarlalarla çalışıp dikiş-nakış işleri ile büyütüp okutmuştur. [1]Ağabeyi İhsan Yücel, okuma kültürüne sahip biri olarak Tahsin Yücel’i çok etkilemiş; yazar henüz yirmi yaşında iken abisini de kaybetmiştir. [2]

İlköğrenimini Elbistan Gazi Paşa İlkokulunda tamamladıktan sonra parasız yatılı sınavlarına girip Galatasaray Lisesini kazanmıştır. 1945’te İstanbul’a gelen yazar hayatını İstanbul da sürdürmeye çalışır. Galatasaray Lisesi’ndeki günlerini şu şekilde anlatır. “Kişiliğimi, düşüncemi belirleyen ana bilgileri bu lisede aldım, dünyanın en ilginç, en yaratıcı ekinlerinden Fransız ekiniyle ve diliyle bu lisede tanıştım, …nice gerçek dostluk benim için bu lisede başladı.” Galatasaray lisesinde iken Esat Mahmut Karakurt, Ahmet Kutsi Tecer de o okulda öğretmendir ve öğretmenleri sayesinde Orhan Veli, Melih Cevdet, Anday, Fazıl Hüsnü Dağlarca, Cahit Sıtkı Tarancı ve Sait Faik ile de tanışma fırsatını bulmuş olur.  Bu okulda arkadaşları ile bir dergi çıkarır. [3] Bu tanışmalar ve gazete çıkarma teşebbüsü onun edebiyat dünyasına attığı ilk somut adımlar olacaktır.

1953'te Galatasaray Lisesini bitirdikten sonra İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi’ne kaydolur ama iki ay sonra bırakır. Ertesi yıl İÜEF Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümüne girer ve İÜEF Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümünü 1960 yılında bitirir. Öğrencilik yıllarında Varlık Yayınlarının çeviri işlerini ve Varlık dergisinin yazı işleri müdürlüğünü yürütür. 1950-1956 arasında Seçilmiş Hikâyeler, Yeryüzü, Beraber, Mavi gibi dergilerde yayınlar  ^[4] Mezuniyeti sonrasında Gülçin Arıcanlı ile evlenmiş; 1961’de ilk kızları Elif, 1971 de ise ikinci kızları Halime dünyaya gelmiştir.[5]

Fakülteyi bitirdikten sonra,  aynı fakültede öğretim görevlisi olarak kalır. 1963’te Fransız hükümetinin bursuyla Paris’e gider. Paris’te iken Poincare Matematik Enstitüsü’nde göstergebilim derslerini, Ecde des Hautes Etudes’te Roland Barthes’in College de France’ta dilbilim derslerini izler. Öğretim görevleri sırasında Fransız yazını ve gösterge bilim konularında ihtisas yapar ve uzmanlaşır. Paris dönüşü; 1965-1967 arasında Balıkesir’de asteğmen olarak askerliğini bitirir.

 İÜEF Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü öğretim görevinde 1969'da doktorluk, 1972'de doçentlik, 1978'de de profesörlük unvanlarını alır. Akademisyenlik yıllarında çeviriler yapmış; roman, öykü ve denemeler kaleme almış;  dilbilimle ilgili incelemeler yapmıştır. 2000 yılına kadar öğretim görevlisi olarak kalan yazar 2000 yılından sonra emekliliğe ayrılır.  ^[6] Pek çok eseri Arapça, Bulgarca, Hintçe ve Gürcüceye çevrilen Yücel, 22.01.2016’da İstanbul’da vefat etmiştir.

EDEBİ YÖNLERİ

Yurtiçi ve yurtdışında da ilgi gören çeviri ve incelemelerinin yanı sıra,  öykücü, romancı ve denemeci olarak da tanındı. Öyküleri İsveç, Fransızcaya da çevrilen bir yazar olarak dikkat çekti.

Tahsin Yücel’in edebi anlamdaki ilk çalışmaları öykülerle olmuştu İlk öyküsü olan “Dert Çok, Hemdert Yok!”, bir derlemede (Yeni Hikâyeler 1950) yayımlandı.  Bu yıllarda henüz Galatasaray Lisesine yeni başlamıştı. İlk öykü kitaplarında (Uçan Daireler,” Haney Yaşamalı, “ Düşlerin Ölümü) eserlerinde doğduğu yer olan Elbistan’ı konu edinmişti.  “Kendine özgü çocuksu bir duyarlılıkla, düzgün ve temiz bir dille kaleme aldığı “Haney Yaşamalı” ve “Düşlerin Ölümü “yayınlandıklarında büyük ilgi gördü.”[7]Bu öykülerinde çocukluk günlerine ve Elbistan’da günlerine duyduğu özlem karamsa bir duyarlılıkla dile gelmiştir. Bu öykülerindeki konularından yola çıktığımız zaman İlkokuldan sonra ayrıldığı Elbistan’ı çok özlediği ortaya çıkmaktadır.

Daha sonraları Varlık, Seçilmiş Hikâyeler, Yeryüzü, Beraber ve Mavi gibi dergilerde öyküleri yayımlanmaya devam etti. Bu dönemlerde; kullandığı yalın dil, kullandığı modern sözcükler, Anadolu insanına yaklaşımındaki tutarlılık ve anlatımındaki ustalık dikkat çekti. Behçet Necatigil  gibi isimlerden yorumlar aldı. “Uçan Daireler,”  “Haney Yaşamalı” ve ” Düşlerin Ölümü “adlı öykü kitaplarında özlemini çektiği çocukluk günlerine dair izlenimlerini içten ve “kendi geçmişinden bazı öğeler “ kullanarak yazdı. [8] Bunları ele alırken oldukça karamsardı;  çünkü II. Dünya savaşından sonra ortaya çıkan batılı sanat akımlarından aldığı karamsa hava ile Elbistan da iken çevresinden gördüğü sıcak ve sevecen ortamı göremediği İstanbul da bu özlemlerine bir daha kavuşamayacağının bilinci yüreğini karartmıştı.  İlk edebiyat ödülünü bu öykülerinden aldı.

1970'li yıllara gelindiğinde, öncellikle” Yaşadıktan Sonra “ ve  “Dönüşüm”  kitaplarıyla, daha sonra da “Vatandaş “ ve “ Ben ve Öteki “ kitaplarıyla tarzında bir değişiklik gözlemlenir. Çocukluk günlerine özlem konularından vazgeçen yazar, kişilerin iç dünyasını analize odaklanan öykülere ağırlık vermeye başlamıştı. “Bu kitaplarıyla karışık yorumlar alan Yücel, kariyerine “Komşular “ adlı kitabıyla devam etti.  Bu kitabın konusu, diğerlerinden farklı olarak, insanların politika hakkındaki görüşlerinin eleştirisiydi Fethi Naci, bu kitabındaki bir öyküsünü bir başyapıt olarak değerlendirdi.” [9]

Tahsin Yücel, (Peygamberin Son Beş Günü, Mutfak Çıkmazı, Bıyık Söylencesi)  adlı romanlarını da yazıp yayınladı.  Romanlarında “halka karşı ironik eleştiriler barındır” dı. Toplumun yapısal, düşünsel ve geleneksel yapısında gördüğü aksamaları ve çarpıklıkları dile getirmeye çalıştı.  “Peygamberin Son Beş Günü “ adlı romanı “ fazla solcu bulunduğundan dolayı politik anlamda “ da eleştiriler almış, çeşitli çevrelerden tepkiyle karşılaşmıştı.

“Yazın, Gene Yazın “ ve  “Tartışmalar “ adlarındaki deneme kitaplarında  “ kendi hayatından alıntılar” ve kariyer alanı olan” dilsel konuları ele alan polemikleri “ konu edinmiştir.  “Tahsin Yücel'in toplumun genel geçer yargılarını, alışkanlıklarını sorguladığı denemeleri, edebiyatımızda deneme türünün niteliğini derinleştirmiş, yeni bir tat ve yeni bir söylem geliştirmiştir.” [10]

Uzmanlık alanı olanı olan göstergebilimini Türkiye’ye tanıttığı yazın çalışmalarında da bulundu.  

Yurtiçi ve yurtdışında ses getiren bu tip yazınsal incelemelerinin yanı sıra, yaptığı çok sayıdaki çeviri eserleri ile çok sayıda eserin Türkçeye tercüme edilmesine katkıda bulunmuştu.  Ülkemizin gemliş geçmiş en verimli çevirmenlerinden birisi olan Tahsin Yücel’in kendi yazdığı öyküleri de başka dillere İsveç ve Fransızcaya çevrilmiştir.

 

HAKKINDA YAZILANLAR VE YORUMLAR.

“Öykülerinde özellikle dilinin arılığı, yeni sözcükleri kullanmadaki başarısı, Anadolu insanını tutarlı bir yaklaşımla ele alması ve anlatımındaki ustalıkla dikkat çekti. “

“Çeviri alanındaki katkıları da önemlidir. Aynı zamanda, yaratıcılık ile akademik disiplini birlikte sürdürmek bakımından parlak bir örnektir. Tahsin Yücel titiz verimliliği ile bir esin kaynağıdır."   

“Tahsin Yücel’in Gökdelen’i ütopik bir roman. Yargının özelleştirilmesi ana teması ekseninde kavranıp anlamlandırılmış olsa da, o, bundan daha öteye uzanan bir anlam zenginliğine ve derinliğine sahip.”[11]

“Tahsin Yücel, hayalî, siyasal ve felsefi bir roman örneği sunduğu Gökdelen’iyle; günümüz insanının, gelecek kaygısının ve korkusunun sarmalında, karamsarlıktan umutsuzluk dehlizlerine sürüklendiği koşullarda, varolan düzen karşısında soran, sorgulayan, eleştiren, itiraz eden siyasal ve ideolojik duruşu, insana yönelik felsefi yaklaşımıyla “umut” deklere etmektedir.”[12]

“Tahsin Yücel, “Kumru İle Kumru” adlı romanında, metanın tabulaşarak insanın “bilinç katmanlarının yakmasını” trajik bir şekilde ortaya koyar. Kumru’nun metalaşmış düzenin içinde yer edinmesi, onu silerek ötekileştirir. Ötekileşen Kumru, varlığını metalaşan nesnelere tutunarak önceler. Metalaşmış yaşam içinde Kumru trajiği, tüm insanlığın kendi öz değerlerinden uzaklaşan, yaşamın kutsallığını silen ve insanı değer yitimine uğratan, yalıtık değerler silsilesi haline gelir. Tahsin Yücel’in diğer kitaplarında da olduğu gibi insanın, maddenin elinde yok oluşu bu ekstrem noktada da seyrini devam ettirir.”[13]

Ödülleri ve Unvanları

• 1956, Sait Faik Hikâye Armağanı (Haney Yaşamalı)
• 1959, TDK Öykü Ödülü (Düşlerin Ölümü)
• 1984, Azra Erhat ¨Çeviri Üstün Hizmet Ödülü¨ (Yaban Düşünce)
• 1993, Orhan Kemal Roman Armağanı (Peygamberin Son Beş Günü)
• 1999, Sedat Simavi Vakfı Edebiyat Ödülü (Söylemlerin İçinden)
• 1999, Dünya Kitap Yılın Kitabı Ödülü (Komşular)
• 2003, Yunus Nadi Roman Ödülü (Yalan)
• 2002, Ömer Asım Aksoy Ödülü (Yalan)
• 2007, Balkanika ödülü (Gökdelen)
• 2008, Mersin Kenti Edebiyat Ödülü
• PEN 2012 Öykü Ödülü [14]
• Fransız-Türk Edebiyat Ödülü,  2013[15]
• 1997, Fransız Hükümeti Palmes Académiques nişanı Commandeur derecesi.

Tüm Eserleri

Öykü

• Uçan Daireler (1954)
• Haney Yaşamalı (1955)
• Düşlerin Ölümü (1958)
• Yaşadıktan Sonra (1969)
• Ben ve Öteki (1983)
• Aykırı Öyküler (1989)
• Komşular (1999)
• Golyan Devrimi (2008)

Roman

• Mutfak Çıkmazı (1960)
• Peygamberin Son Beş Günü (1992)
• Bıyık Söylencesi (1995)
• Vatandaş (1996)
• Yalan (2002)
• Kumru ile Kumru (2005)
• Gökdelen (2006)
• Sonuncu (2010)

Masal

• Anadolu Masalları (1957)

Anlatı

• Dönüşüm (1975)
• Vatandaş (1975

Deneme-Eleştiri [16]

• Yazın ve Yaşam (1976)
• Yazının Sınırları (1982)
• Tartışmalar (1993)
• Yazın, Gene Yazın (1995)
• Alıntılar (1997)
• Söylemlerin İçinden (1998)
• Salaklık Üstüne Deneme (2000)
• Yüz ve Söz (2003)
• Göstergeler (2006)

İnceleme

• Dil Devrimi (1968)
• L’Imaginaire de Bernanos (1969)
• Figures et Messages dans la Comédie Humaine (1972)
• Anlatı Yerlemleri (1980)
• Dil Devrimi ve Sonuçları (1982)
• Yapısalcılık (1982)
• Eleştirinin Abecesi (1991)
• İnsanlık Güldürüsü’nde Yüzler ve Bildiriler (1997)
• Eleştiri Kuramları (2007)

Derleme

• Yazı ve Yorum (R. Barthes seçkisi) (1990)
• Yurtdışında yayınlanan eserleri
• The Citizen (Vatandaş, 1996) Published in French by Rocher in 2005
• The Last Five Days of the Prophet (Peygamberin Son Beş Günü,1992) Published in French by Rocher in 2006
• The Tale of the Moustache (Bıyık Söylencesi, 1995) Rights sold: French- Actes Su

Çeviri 1954-1960 [17]

• Amok (S. Zweig) (1954)
• Arı Maya (W. Bonsels) (1954)
• Tom Amca'nın Kulubesi (E. H. Beecher-Stowe) (1954)
• Usta İşçi (S. Zweig) (1954)
• Malezya Tılsımı (S. W. Maugham) (1954)
• Jane Eyre (C. Bronte) (1954)
• Taraskonlu Tartain (A. Daudet) (1954)
• Yarına Dönüş (U. Sigrid) (1954)
• Bir Numaralı Evde Olanlar (J. Steinback) (1955)
• Geçmiş Günler (F. Carco) (1955)
• Genç Kızlar (H. de Montherlant) (1955)
• Güzel Kadın Meyhanesi (R. Dorgeles) (1955)
• Kadınlara Acıyın (H. de Montherlant) (1955)
• Kedinin Masalları (M. Aymé) (1955)
• İyilik Şeytanı (H. de Montherlant) (1955)
• Kan (C. Malaparte) (1955)
• Kanatlılar (J. Kessel) (1955)
• Kolej Yılları (V. Larbaud) (1955)
• Yeryüzünde Bir Yolcu (J. Green) (1955)
• Katil (G. Simenon) (1956)
• Kül Kedisi (C. Perrault) (1956)
• Taşralı Kız (A. Moravia) (1956)
• Madam Bovary (G. Flaubert) (1956)
• Büyük Sürü (J. Giono) (1956)
• Cüzzamlı Kadınlar (H. de Montherlant) (1956)
• Ya Gerçek Olsaydı (R. Dorgeles) (1956)
• Duvargeçenler (M. Aymé) (1956)
• Tehlikeli Geçit (S. W. Maugham) (1957)
• Colomba (P. Mérimée) (1958)
• Küçük Prenses (F. H. Burnett) (1958)
• Kar Topu (G. de Maupassant) (1958)
• Vatikan Zindanları (A. Gide) (1958)
• Kaçak (G. Simenon) (1959)
• Pamuk Prenses (J. Grimm) (1959)
• Kırmızı Zambak (A. France) (1959)
• Sapho (A. Daudet) (1959)
• Uzaktan (Colette) (1959)
• Kadın ve Kukla (P. Louys) (1959)
• Dünya Nimetleri (A. Gide) (1959)
• Aynı Yol (A. Gide) (1960)
• Kaz Baba (M. Aymé) (1960)
• Diktatörün Kadını (A. Moravia) (1960)
• Bella (J. Giraudoux) (1960)
• Yeni Nimetler (A. Gide) (1960)

1960-1996 [18]

• Paris Sıkıntısı (C. Baudelaire) (1961)
• Eugenie Grandet (H. de Balzac) (1961)
• Konuşan Hayvanlar (M. Aymé) (1961)
• Swann'ın Bir Aşkı (M. Proust) (1961)
• Bekârlar (H. de Montherlant) (1962)
• Çoban Prens (H. C. Andersen) (1962)
• Sisifos Efsanesi (A. Camus) (1962)
• Kalpazanlar (A. Gide) (1963)
• Tersi ve Yüzü (A. Camus) (1963)
• Kamelyalı Kadın (A. Dumas) (1963)
• Sinekler (J. P. Sartre) (1963)
• Evlilik (A. Moravia) (1965)
• Altenburg'un Ceviz Ağaçları (A. Malraux) (1966)
• Başkaldıran İnsan (A. Camus) (1967)
• İklimler (E. Herzog) (1967)
• Kadınlar Okulu (A. Gide) (1967)
• Ak Bıldırcın (J. Steinbeck) (1968)
• Cennet Bahçesi (H. C. Andersen) (1969)
• Politika ve Propoganda (J. M. Domenach) (1969)
• Tolstoy'un Hayatı (R. Roland) (1969)
• Kale (A. de Saint-Exupéry) (1970)
• Yeşil Kısrak (M. Aymé) (1970)
• İnsanların Dünyası (A. de Saint-Exupéry) (1970)
• Becket: Tanrının Şerefi (J. Anouilh) (1972)
• Parmak Kız (H. C. Andersen) (1972)
• Goriot Baba (H. de Balzac) (1972)
• Karlar Kraliçesi (H. C. Andersen) (1973)
• Eleştiri Kuramları (J. C. Carloni-C. Filloux) (1975)
• Nuhun Gemisi (M. Aymé) (1979)
• Suluboya Kutuları (M. Aymé) (1981)
• Yağmur Yağdıran Kedi (M. Aymé) (1981)
• Yaban Düşünce (C. Lévi-Strauss) (1984)
• Kral Solomon'un Bunalımı (E. Ajar) (1985)
• Sevgili (M. Duras) (1986)
• Yazının Sıfır Derecesi (R. Barthes) (1989)
• Çağdaş Söylenler (R. Barthes) (1990)
• Duygusal Sürgün (Colette) (1991)
• Hastane Günlüğü (G. Hervé) (1992)
• Kısa Düzyazılar (M. Tournier) (1993)
• Yaz (A. Camus) (1994)
• Sürgün ve Krallık (A. Camus) (1996)
• Göstergeler İmparatorluğu (R. Barthes) (1996)

 

TAHSİN YÜCEL’DEN ÖRNEK BİR YAZI

“Salaklık Üstüne Deneme” den

"Salaklık, saptaya geldiğimiz gibi, öncelikle bir üstyapı olgusudur kuşkusuz, toplumsal ve / ya da ekinsel açıdan ayrıcalıklı kişilerin özelliğidir, ama evrensel bir yanı da bulunduğu kuşku götürmez: toplumun her katmanında, insanın her türlüsünde çıkabilir karşımıza. Şu var ki bir yanda (yukarıda) üreticileri vardır, bir yanda (aşağıda) tüketicileri. Öte yandan salaklığı tüketmek, ona gülmek, onunla eğlenmek değildir yalnızca, onu onaylamak, onu üstlenmek, onu yinelemek, ona öykünmektir de. Kürsünün tepesinden, "Biz yoksul halk çocuklarıyız, özel girişimden yanayız!" diye haykıran kalantor politikacının söylemini alkışlayan, şu ya da bu biçimde yineleyerek başkalarına aktaran baldırıçıplak öncelikle bir salaklık tüketicisidir. Monsieur Tapu de, aynı biçimde, belli saçmalık üreticilerinin söylemlerini yineleyerek ya da, öykünme yoluyla, onların söylemlerini özel durumlara uygulayarak saçmalık tüketir. Bununla birlikte, ayrıcalıkların gönüllerince üretip canları istedikçe sıradanların önüne attığı, onların da erişebildikçe kapıp yararlandığı bir nimet değildir salaklık. Hayır tam tersine, tüketicilerince seçilir. Öyle görünüyor ki, çelişkilerini çözmek, çözmüş olma sanısına ulaşmak ya da unutmak için, her bireyin, hatta her toplumun belli bir saçmalık dağarcığına gereksinimi vardır: yetişimlerine, konumlarına, yönelimlerine göre, kendilerine en uygun saçmalıkları seçerler. Salaklar, yani saçmalık üreticileri de, ürünlerinin tutunduğu ölçüde büyüyeceklerini bildiklerinden, bu durumu hiçbir zaman gözden uzak tutmaz, ürünlerini alıcılarına göre biçimlendirir, alıcılarını da, olanakların elverdiği ölçüde, ürünlerine göre yönlendirirler. Belki de bu yüzden, bu sıkı bağımlılık sonucu, saçmalık başka ürünlerde hiç bulunmayan bir özellik sunar: tüketicisi kendini üretici sanır. Salaklığın ölümsüzlüğü de buradan kaynaklanır." [19]

 

ROMANCILAR İLE İLGİLİ BAŞLIKLAR VE LİNKLERİ

• Pınar Kür Hayatı ve Eserleri
• Muzaffer Buyrukçu Hayatı Edebi Kişiliği Eserleri
• Reşad Ekrem Koçu Hayatı Edebi Kişiliği Eserleri
• Şule Yüksel Şenler Hayatı Edebi Kişiliği Eserleri
• Emine Şenlikoğlu Özkan Hayatı Eserleri ve Edebi Kişiliği
• Selim İleri Hayatı ve Eserleri
• Ebubekir Hâzım Tepeyran Hayatı ve Yazarlığı
• Tahsin Yücel Hayatı Eserleri ve Edebi Kişiliği
• Orhan Duru Hayatı ve Edebi Kişiliği
• Necati Tosuner Hayatı ve Edebi Kişiliği
• Çetin Altan Hayatı ve Eserleri
• Erdal Öz Hayatı ve Eserleri
• Dr. Özdemir Nutku Hayatı ve Tiyatroculuğu
• Cengiz Dağcı Hayatı ve Romancılığı

KAYNAKÇA

 

[1] Doğanay, Fatma (2006). Tahsin Yücel’in Romanlarının Tema ve Yapı Bakımından İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Elazığ: Elazığ Üniversitesi.

[2] Özkan, Kaan (2001). Görünmez Adam. İstanbul: T.İ.B.Y.

[3] DR. KORAY ÜSTÜN http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/yucel-tahsin

[4] https://www.msxlabs.org/forum/edebiyat-tr/13497-tahsin-yucel.html, son erişim, 12-12 2013

[5] DR. KORAY ÜSTÜN http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/yucel-tahsin

[6] https://www.tahsinyucel.com/

[7] https://www.msxlabs.org/forum/edebiyat-tr/13497-tahsin-yucel.html, son erişim, 12-12 2013

[8] https://tr.wikipedia.org/wiki/Tahsin_Y%C3%BCcel

[9] https://www.tahsinyucel.com/

[10] https://www.ykykultur.com.tr/kitap/salaklik-ustune-deneme

[11] Atalay GİRGİN, “Ütopik, “Siyasal ve Felsefi Bir Roman: GÖKDELEN - Tahsin YÜCEL”, Yıl 2007Haziran Dergisi Sayı:72

[12] Atalay GİRGİN, “Ütopik, “Siyasal ve Felsefi Bir Roman: GÖKDELEN - Tahsin YÜCEL”, Yıl 2007 Haziran Dergisi Sayı:72

[13] Veysel Şahin, “TAHSİN YÜCEL’İN “KUMRU İLE KUMRU” ROMANINDA METANIN TABULAŞMASI”, e-Journal of New World Sciences Academy2007, Volume: 2, Number:

[14] ] https://www.edebiyathaber.net/tahsin-yucel-pen-oyku-odulunu-aldi/

[15] https://www.haberturk.com/kultur-sanat/haber/802777-tahsin-yucele-fr

[16] https://www.tahsinyucel.com/

[17] https://tr.wikipedia.org/wiki/Tahsin_Y%C3%BCcel

[18] https://tr.wikipedia.org/wiki/Tahsin_Y%C3%BCcel

[19] https://www.ykykultur.com.tr/kitap/salaklik-ustune-deneme

 

Edebiyat, Dil bilim, Kültür, Folklor, Geleneksel ve Güzel Sanatlarla ilgili, Tez, yazı, İnceleme, ve Araştırmalarınız bize başvurarak bu sitede Paylaşabilirsiniz.
 
  BAŞVURU İÇİN : ESA, İLETİŞİM  veya [email protected]